تحلیل کیفی روابط میان مولفه‌های روان‌درمانی در تجربه‌های بالینی روان‌درمانگران

مقدمه: پژوهش های کیفی بخشی از تلاش های است که برعمق روان درمانی افزوده است. هدف این پژوهش کیفی شناخت نحوه روابط میان مولفه های روان درمانی از طریق تجارب روان درمانگران بود.روش: روش این پژوهش، تحلیل محتوای کیفی بود. جمعیت مشارکت کنندکان روان درمانگران مراکز روان درمانی خانواده شهر تهران بودند. با شیوه نمونه گیری هدفمند 14 درمانگر انتخاب و با ابراز مصاحبه نیمه ساختاریافته اطلاعات گردآوری شد. داده ها با رویکرد تحلیل محتوای موضوعی از نوع تفسیری تحلیل شدند.یافته ها: نتایج تحلیل داده ها 15 زیرطبقه و 4 طبقه اصلی درخصوص چگونگی روابط مولفه های موثر در روان درمانی مشخص کرد. طبقات اصلی عبارتند از: 1. هماهنگ شدن مولفه ها بر مبنای اولویت تاثیرگذاری در درمان، 2. شکل گیری روان درمانی در بستر ارتباط و نقش درمانگر، 3. نقش هر مولفه در انتخاب نوع درمان و 4. انتخاب نظریه در بستر ویژگی های درمانگر.نتیجه گیری: یافته های این پژوهش چارچوبی از نحوۀ روابط مولفه های روان درمانی را برپایه دیدگاه و تجارب درمانگران صورت بندی کرد. مولفه ها با توجه به تاثیرگذاری شان در فرآیند روان درمانی، توسط درمانگران الویت بندی و به کار می روند. همه مولفه ها در انتخاب نوع درمان نقش دارند، اما مولفۀ درمانگر در شکل دهی ارتباط با درمانجو، سازمان دهی نظریه، حل مشکلات و موثرسازی روان درمانی نسبت به سایر مولفه ها نقش اساسی تری دارد.

Qualitative analysis of the relationships between components of psychotherapy in the clinical experiences of psychotherapists

Introduction: Qualitative research is part of an effort that has added depth to psychotherapy. This qualitative study aimed to identify the relationships between the components of psychotherapy through the experiences of psychotherapists.Method: The research method used was qualitative content analysis and data were analyzed using thematic content analysis with an interpretive approach. Participants in the study were psychotherapists of family psychotherapy centers in Tehran so that 7 women and 7 men were selected by purposive sampling and observing ethics. Indepth interviews were used to collect data.Results: According to the results of data analysis, 15 subcategories, and 4 main categories were identified regarding the relationship between components of psychotherapy. The main categories included 1) the coordination of components based on the priority of their effectiveness in treatment, 2) the formation of psychotherapy in the context of communication and the role of the therapist, 3) the role of each component in choosing the type of treatment, and 4) the selection of theory in the context of therapist characteristics.Conclusion: The framework of the relationship between the components of psychotherapy based on the experiences of therapists was formulated in this study. The components are prioritized and used by therapists according to their effectiveness in the psychotherapy process. All components play a role in choosing the type of treatment. However, the component of the therapist has a more fundamental role than other components in shaping communication with the client, organizing theory, addressing the problems, and the effectiveness of psychotherapy.