اثربخشی روان درمانی پویشی فشرده کوتاه مدت در تجارب تجزیه‌ای، روابط موضوعی و نادیده‌انگاری پاداش تاخیری درافراد مبتلا به اختلالات اعتیادی و مصرف مواد

مقدمه: هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی روان‌درمانی پویشی فشرده کوتاه‌مدت (istdp) در زمینه تجارب تجزیه‌ای، روابط موضوعی و نادیده‌انگاری پاداش تاخیری درافراد مبتلا به اختلالات اعتیادی و مصرف مواد بود. روش: طرح پژوهش حاضر نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل بود. نمونه این پژوهش 30 نفر از مردان مبتلا به سوء مصرف مواد در کلینیک‌های ترک اعتیاد شهر مریوان بودند که توسط روان‌پزشک مرکز و مصاحبه ساختار‌یافته انتخاب شدند. شرکت‌کنندگان به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (15) و کنترل(15) گمارده شدند و مقیاس تجارب تجزیه‌ای، روابط موضوعی و پرسشنامه انتخاب پاداش را در پیش آزمون و پس آزمون تکمیل نمودند. گروه آزمایش تحت 15 جلسه 90 دقیقه‌ای گروه درمانی درمان پویشی فشرده کوتاه‌مدت قرار گرفتند. برای تحلیل داده‌ها، از تحلیل کواریانس چند متغیره استفاده شد. یافته‌ها: یافته‌های این پژوهش نشان داد که روان‌درمانی پویشی فشرده کوتاه‌مدت به شیوه گروهی، پس از 15 جلسه مداخله، اثر معنی داری در کاهش خرده مقیاس‌های تجارب تجزیه‌ای، روابط موضوعی و نادیده‌انگاری پاداش تاخیری گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل داشت. نتیجه‌گیری: نتایج پژوهش حاضر نشان داد که درمان پویشی فشرده کوتاه‌مدت به شیوه گروهی، راهبردی موثر در بهبود علائم تجارب تجزیه‌ای، روابط موضوعی و نادیده‌انگاری پاداش تاخیری درافراد مبتلا به اختلالات اعتیادی و مصرف مواد می‌باشد و می‌توان از آن به عنوان روش درمانی موثر بهره برد.

the Effectiveness of Intensive ShortTerm Dynamic Psychotherapy in dissociative experiences, object relations and delayed reward discounting in patients with substance use disorders and addiction.

Abstract Introduction: The aim of this study was to investigate the Effectiveness of Intensive ShortTerm Dynamic Psychotherapy (ISTDP) in the domain of dissociative experiences, object relations and delayed reward discounting in patients with substance use disorders and addiction. Method: This study was a semiexperimental research conducted in the form of pretestposttest with control group. The sample of this study included 30 males with substance abuse disorder in the addiction treatment clinics in Marivan city of Iran. Patients were selected by an experienced psychiatrist and Structured Clinical Interview. Patients were randomly assigned either experimental (n=15) or control groups (n=15). Participants completed the Dissociative Experiences ScaleII (DESII), Bell’s object relation inventory (BORI) and the MonetaryChoice Questionnaire (MCQ) in the pretest and posttest. The experimental group received the Intensive ShortTerm Dynamic Psychotherapy (ISTDP) for fifteen 90minute sessions. Data were analyzed by multivariate covariance. Results: The findings of this study showed that Intensive ShortTerm Dynamic Psychotherapy (ISTDP) after 15 sessions had significant effects on dissociative experiences, object relations and delayed reward discounting of the experimental group compared to the control group. Conclusion: The results of the current study showed that Intensive ShortTerm Dynamic Psychotherapy (ISTDP) was an effective strategy to improve the symptoms of dissociative experiences, object relations and delayed reward discounting in patients with substance use disorders and addiction and can be used as an effective therapeutic approach.