اعتیاد به گوشی هوشمند در نوجوانان: تدوین پروتکل روان درمانی مبتنی بر رویکرد شناختیرفتاری و اثربخشی آن بر نظم جویی هیجانی و احساس تنهایی

مقدمه: کاربرد افراطی گوشی هوشمند به یک بحران نوظهور بدل شده است. از این رو پژوهش حاضر بر تدوین پروتکل رواندرمانی مبتنی بر رویکرد شناختیرفتاری و اثربخشی آن بر درمان اعتیاد به گوشی هوشمند، احساس تنهایی و نظم جویی هیجانی تمرکز دارد. روش: بخش نخست این پژوهش به طراحی پروتکل درمانی مبتنی بر رویکرد شناختی-رفتاری اختصاص دارد. سپس، بر اساس یک طرح نیمه آزمایشی، 30 نوجوان دختر مبتلا به اعتیاد به گوشی هوشمند با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. گروه آزمایش تحت 8 جلسه درمان قرار گرفت. مقیاس اعتیاد به گوشی هوشمند (sassv)، پرسشنامه نظم جویی هیجانی ((erq و مقیاس احساس تنهایی ((ucla به عنوان ابزار به کار برده شد. همچنین از تحلیل کواریانس تک متغیره (ancova) و چند متغیره (mancova) به منظور تحلیل داده ها استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که پروتکل روان درمانی مبتنی بر رویکرد شناختیرفتاری علاوه بر درمان اعتیاد به گوشی هوشمند، منجر به کاهش قابل توجه احساس تنهایی و بهبود مهارت های نظم جویی هیجانی شده است. نتیجه گیری: پروتکل روان درمانی مبتنی بر رویکرد شناختیرفتاری می تواند به عنوان یک راهبرد اثربخش در درمان اعتیاد به گوشی هوشمند به شمار آید و در عین حال احساس تنهایی را کاهش و منجر به تقویت مهارت های نظم جویی هیجانی گردد.

Smartphone Addiction in Adolescents: Developing a Psychotherapy Protocol Based on CognitiveBehavioral Approach and Its Effectiveness on Emotion Regulation and Loneliness

Background: Increased use of smartphones is an emerging crisis. So, the present study focused on the developing a psychotherapy protocol based on cognitivebehavioral approach and its effectiveness on treatment of smartphone addiction loneliness and emotional regulation. Method: The first section of the present study is allocated to designing a therapeutic protocol based on cognitivebehavioral approach. Then, according to a quasiexperimental research design, 30 girl adolescents who were diagnosed with smartphone addiction were selected by a convenience sampling method and randomly divided into experimental and control groups. Experimental group received 8 sessions of psychotherapy. Smartphone Addiction ScaleShort Form (SASSV(, Emotional Regulation Questionnaire (ERQ( and UCLA Revised Loneliness Scale were applied as research tools. Analysis of covariance (ANCOVA) and multivariate analysis of covariance (MANCOVA) were used to analyze the data. Results: The findings showed that cognitivebehavioral therapy in addition to the treatment of smartphone addiction has led to a significant decrease in loneliness and improved emotional regulation skills. Conclusion: The therapeutic intervention based on cognitivebehavioral approach can be considered as an effective treatment strategy in treatment of smartphone addiction and also is able to reduce loneliness and increase emotion regulation.