نقش واسطه‌ای راهبردهای تنظیم شناختی هیجان و نگرانی در رابطه بین تاب آوری و اضطراب ابتلاء به کووید 19

مقدمه: کروناویروس‌ها خانواده بزرگی از ویروس‌ها و زیر مجموعه کروناویریده هستند که از ویروس سرماخوردگی معمولی تا عامل بیماری‌های شدیدتری همچون سارس، مرس و کووید 19 را شامل می‌شود. هدف پژوهش حاضر تعیین نقش واسطه‌ای راهبردهای تنظیم شناختی هیجان و نگرانی در رابطه بین تاب آوری و اضطراب ابتلاء به کووید19 بود. روش: روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی و جامعه آماری پژوهش حاضر شامل تمام ساکنان شهر کرج در بهار سال 1399 بود که از میان آن‌ها 360 نفر به روش نمونه‌گیری در دسترس آنلاین انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل مقیاس تاب آوری کانر و دیویدسون (2003)؛ پرسشنامه نگرانی ایالت پنسیلوانیا مایر و همکاران (1990)؛ پرسشنامه گارنفسکی و همکاران (2001)؛ مقیاس اضطراب بیماری کرونا علی‌پور و همکاران (1398) بود. جهت تحلیل داده‌ها از روش مدلیابی معادلات ساختاری استفاده شد. یافته‌ها: نتایج پژوهش حاضر نشان داد رابطه مستقیم بین تاب آوری با راهبردهای مثبت (0.278=β، 0.010=p) و منفی (0.232=β، 0.010=p) تنظیم شناختی هیجان و نگرانی (0.451=β، 0.015=p) معنادار بود. رابطه مستقیم بین تاب آوری (0.390=β، 0.040=p)، راهبردهای مثبت (0.270=β، 0.006=p) و منفی (0.200=β، 0.003=p) تنظیم شناختی هیجان و نگرانی (0.226=β، 0.006=p) با اضطراب ابتلاء به کووید19 معنادار بود. رابطه غیرمستقیم بین تاب آوری (0.178=β، 0.007=p) با اضطراب ابتلاء به کووید19 معنادار بود. نتیجه‌گیری: افرادی که از تاب آوری چندان بالایی برخوردار نیستند در مواجه با احتمال بالای ابتلاء به ویروس کووید19، مستعد نگرانی درباره ابتلاء به این ویروس و متوسل شدن به راهبردهای منفی تنظیم شناختی هیجان هستند که بر اضطراب ابتلاء به کووید19 می‌افزاید.

The mediating role of cognitive emotion regulation strategies and worry in the relationship between resilience and anxiety of being infected by COVID19

Introduction:Coronaviruses are a large family of viruses and a subset of Coronaviridae that range from the common cold virus to more serious diseases such as SARS, Morse, and COVID19. The purpose of this study was to determine the mediating role of cognitive emotion regulation strategies and worry in the relationship between resilience and anxiety of being infected by COVID19. Method: The research method was descriptive correlational type and the statistical population of the present study included all residents of Karaj city in the spring of 2020, among which 360 people were selected by online available sampling method. Research tools include ConnorDavidson Resilience Scale (2003); Penn State Worry Questionnaire Meyer et al., (1990); Cognitive Emotion Regulation Questionnaire by Garnefski et al., (2001) and Corona Disease Anxiety Scale by Alipour et al., (2020). Structural equation modelling was used to analyse the data. Results: The results of the present study showed that the direct relationship between resilience with positive (β=0.278, P=0.010) and negative (β=0.232, P=0.010) cognitive emotion regulation strategies and worry (β=0.451, P=0.015) were significant. The direct relationship between resilience (β=0.390, P=0.040), positive (β=0.270, P=0.006) and negative (β=0.200, P=0.003) cognitive emotion regulation strategies and worry (β=0.226, P=0.006) with anxiety of being infected by COVID19 were significant. The indirect relationship between resilience (β=0.178, P=0.007) with anxiety of being infected by COVID19 was significant Conclusion: People who are less resilient are more likely to worry about developing the virus and develop negative cognitive emotion regulation strategies that increase the risk of developing anxiety about covidase19.