اثرات کوتاه‌مدت و دراز‌‌مدت ریتالین بر اضطراب و فعالیت حرکتی: پژوهش مبتنی بر مدل‌سازی حیوانی

مقدمه: هدف این مطالعه بررسی اثرات حاد و مزمن ریتالین بر روی برخی از پارامتر‌های رفتاری شامل اضطراب و فعالیت حرکتی و مقایسه آن بین موش صحرایی جنس نر و ماده بود. روش: پژوهش حاضر یک مطالعه تجربی از نوع مداخله‌ای بوده که بر روی 40 قطعه موش صحرایی انجام شده است. حیوانات بطور تصادفی به 8 گروه 5 تایی شامل دو گروه کنترل و شش گروه درمانی تقسیم شدند. به گروه‌های کنترل نرمال سالین، به گروه های تجربی دوز‌های درمانی و یا دوز بالا یکبار در روز ریتالین و برای 30 روز به روش گاواژ تجویز شد. اثر دارو بر اضطراب با استفاده از دستگاه ماز بعلاوه مرتفع و بر فعالیت حرکتی از طریق دستگاه فضای باز بررسی شد. در نهایت بر روی داده‌ها آزمون واریانس یکطرفه انجام شد و برای مقایسه‌ی میانگین‌ها آزمون دانه‌ای دانکن توسط نرم‌افزار spss مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته‌ها: در تجویز مزمن ریتالین، دوز 10 میلی‌گرم بر کیلوگرم موجب افزایش معنی‌دار در تعداد عبور از خطوط در هر دو جنس نر و ماده شد. همچنین ریتالین در هیچ دوزی چه در کوتاه‌مدت و چه در دراز‌مدت تغییر معنی‌داری در میزان اضطراب نرها و ماده‌ها ایجاد نکرد؛ فقط در دوز زیاد، حیوانات ماده‌ها نسبت به حیوانات نر‌ اضطراب کمتری در پاسخ به تجویز حاد ریتالین نشان دادند. نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه نشان می‌دهد که مصرف دراز‌مدت دوز بالای ریتالین می تواند موجب افزایش فعالیت حرکتی و ایجاد حساسیت رفتاری شود. همچنین ریتالین در دوز‌های درمانی اثر مشخصی بر میزان اضطراب ندارد.

Effects of shortterm and longterm administration of Ritalin on anxiety and locomotor activity: Research based on animal modeling

Introduction: The aim of this study was to investigate the effects of acute and chronic administration of Ritalin on some behavioral parameters such as anxiety and locomotor activity and its comparison between male and female Rats. Method: The present study is an experimental interventional study performed on 40 adult rats. Rats were divided into 8 groups (5 Rats per group); including two control groups and six treatment groups. Control groups were given saline and treatment groups were given therapeutic doses or high doses Ritalin per day for 30 days by gavage. The effects of the drug on anxiety and locomotor activity were monitored by Elevated Plus Maze and Open Field, respectively. Then, data were analyzed by oneway ANOVA and Duncan’s test using SPSS software. Result: In the chronic test, the number of line crossing significantly was increased in the both genders of 10 mg/kg. Meanwhile, the data showed no significant change in the rate of anxiety subsequent to the acute or chronic Ritalin administration. It is worth mentioning that female Rats in high dose showed less anxiety comparison to male counterparts. Conclusion: This study revealed that longterm use of high dose of Ritalin may lead to increasing locomotor activity and then behavioral sensitization in both sexes. Furthermore, Ritalin has no impact on anxiety rate in therapeutic doses.