اثربخشی درمان شفقت محور بر عاطفه مثبت و منفی و امید بیماران مبتلابه اسکلروز چندگانه

زمینه و هدف: اسکلروز چندگانه مانند هر بیماری مزمن دیگر اثرات روانشناختی متعددی دارد. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان شفقت محور بر عاطفه منفی و امید بیماران مبتلا به اسکلروز چندگانه (ام.اس) انجام شد. مواد و روش کار: این پژوهش نیمه تجربی و از نوع، پیش‌آزمون – پس‌آزمون همراه پیگیری یک ماهه با گروه کنترل بود. حجم نمونه 24 نفر مراجعه کننده به یکی از کلینیک‌های مغز و اعصاب شهر اصفهان در زمستان 1395 بود که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل (هره گروه 12 نفر) گمارده شدند. سپس از هر دو گروه پیش‌آزمون به عمل آمد. گروه آزمایش به مدت 8 جلسه 90 دقیقه‌ای تحت آموزش درمان شفقت محور (گیلبرت، 2009)، قرار گرفتند و گروه کنترل هیچ گونه مداخله‌ای دریافت نکرد و در پایان هر دو گروه مجددا ارزیابی شدند. ابزارهای مورد استفاده پرسشنامه امید (اشنایدر، 1991) و پرسشنامه عاطفه منفی (واتسون، کلارک و تلگن، 1988) بود. داده های پژوهش از طریق آزمون تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: تحلیل داده‌ها نشان داد که نمرات امید و عاطفه منفی گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل در بیماران ام.اس بهبودی معناداری نشان داد . نتیجه گیری: از مداخله درمانی شفقت محور جهت کاهش عاطفه منفی و افزایش امید در بیماران مبتلا به اسکلروز چندگانه (ام.اس) میتوان استفاده نمود.

Effectiveness of Compassion Focused Therapy on the Positive/Negative Affect and Hope in Multiple Sclerosis Patients

Abstract Introduction: As other chronic diseases the Multiple Sclerosis creates a number of harmful psychological effects on patients. The purpose of this research was to investigate the effectiveness of the compassionfocused therapy on positive and negative affect and hope in multiple sclerosis (relapsing remitting) patients. Method: In a randomized controlled trial design a sample with 24 subjects were selected by available sampling method from a neurology clinic in Isfahan city in the winter 2016, and were randomly placed to experimental and control groups (n= 12). All subjects completed the positive and negative questionnaire and hope questionnaire in a pretest stage. Then experimental group received compassion focused therapy in eight 90 minutes sessions, whereas  no intervention received by control group. Both groups were evaluated in the posttest and followup stages. The final dataset was analyzed by a repeated measure ANOVA analysis. Results: Data were shown significantly time effect (pretest, posttest and the followup) ,as well as, time* group interaction effect for positive/negative affect and hope scores. A significant  between subjects effects was also found for these variables. Hence the difference among the average scores  was significant between two groups regardless of time passage. Conclusion: The compassion focused therapy could be utilized to reduce negative affect and increase positive affect and hope in people who are suffered from multiple sclerosis and this treatment method is reasonable for patients of MS.