اثربخشی شناخت‌درمانی مبتنی بر ذهن‌آگاهی بر نگرش‌های ناکارآمد و فرسودگی زناشویی زنان دارای تعارضات زناشویی

مقدمه: پژوهش با هدف بررسی اثربخشی شناخت‌درمانی مبتنی بر ذهن‌آگاهی بر نگرش‌های ناکارآمد و فرسودگی زناشویی زنان دارای تعارضات زناشویی انجام گرفت. روش‌: پژوهش نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون پس‌آزمون با گروه گواه و دوره پیگیری دوماهه بود. جامعه آماری پژوهش شامل زنان دارای تعارضات زناشویی مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر تهران در شش ماهه پاییز و زمستان سال 1398 بود. تعداد 40 زن دارای تعارضات زناشویی با روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب و با گمارش تصادفی در گروه‌های آزمایش و گواه گمارده شدند (هر گروه 20 زن). پس از ریزش تعداد 34 نفر در پژوهش باقی ماندند (16 نفر در گروه آزمایش و 18 نفر در گروه گواه). گروه آزمایش شناخت‌درمانی مبتنی بر ذهن‌آگاهی (لواس و اسچامان الیور، 2018) را طی دو ماه در 8 جلسه 90 دقیقه‌ای دریافت نمودند. پرسشنامه‌های مورد استفاده در این پژوهش شامل پرسشنامه نگرش‌های ناکارآمد (وایزمن و بک، 1978) و فرسودگی زناشویی (پاینز، 1996) بود. داده‌های پژوهش به شیوه تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: نتایج نشان داد که شناخت‌درمانی مبتنی بر ذهن‌آگاهی بر نگرش‌های ناکارآمد و فرسودگی زناشویی زنان دارای تعارضات زناشویی تاثیر معنادار داشته (p<0/001) و توانسته منجر به کاهش نگرش‌های ناکارآمد و فرسودگی زناشویی این زنان شود. نتیجه‌گیری: یافته‌های پژوهش حاضر بیانگر آن بودند که شناخت‌درمانی مبتنی بر ذهن‌آگاهی با بهره‌گیری از فنونی همانند اصلاح پردازش شناختی، توجه آگاهانه، پذیرش و رفتارهای آگاهانه می‌تواند به عنوان یک درمان کارآمد جهت کاهش نگرش‌های ناکارآمد و فرسودگی زناشویی زنان دارای تعارضات زناشویی مورد استفاده قرار گیرد.

Effectiveness of Cognitive Based on Mindfulness Therapy on Inefficient Attitudes and Marital Burnout in the Women with Marital Conflict

The study was conducted to investigate the effectiveness cognitive based on mindfulness therapy on inefficient attitudes and marital burnout in the women with marital conflict. Methods: The study was quasiexperimental with pretest, posttest design and control group and twomonth followup stage. The statistical population included women with marital conflict who referred to consultation centers in the winter and autumn of 2019 and 2020 in Tehran. 40 women with marital conflict were selected through purposive sampling method and they were randomly replaced into experimental and control groups (each group of 20 women). The women remained in the study (16 women in the experimental group and 18 women in the control group). The experimental group received 8 ninetyminute sessions of cognitive based on mindfulness therapy (Lovas, SchumanOlivier, 2018) during two months. The applied questionnaires included inefficient attitudes questionnaire (Wiseman and Beck, 1978) and marital burnout questionnaire (Painz, 1996). The data were analyzed through repeated measurement ANOVA. Results: The results showed that cognitive based on mindfulness therapy has had significant effect (p < 0.001) on inefficient attitudes and marital burnout of the women with marital conflict and it was able to lead to the decrease of inefficient attitudes and marital burnout in these women. Conclusion: According to the findings of the study it can be concluded that cognitive based on mindfulness therapy can be applied as an efficient therapy to decrease inefficient attitudes and marital burnout of the women with marital conflicts through employing techniques such as Correction of cognitive processing, acceptance and conscious behaviors.