اثربخشی درمان مبتنی بر شبیه سازی ذهنی بر رضایت از زندگی و رضایت از خود در افراد دارای لکنت زبان 20-45 ساله

مقدمه: لکنت زبان اختلالی است که تمام ابعاد زندگی فردی و اجتماعی فرد را درگیر می کند و تاثیرات منفی زیادی روی بهداشت روانی و رضایت از زندگی و خود در  افراد دارد. هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر شبیه سازی ذهنی بر رضایت از زندگی و رضایت از خود افراد دارای لکنت زبان 20 تا 45 ساله شهر تهران بود. روش: در پژوهشی با طرح نیمه آزمایشی با شیوه پیش آزمون، پس آزمون به همراه پیگیری تعداد 30 نفر از افراد مبتلا به لکنت زبان مراجعه  کننده به کلینک های توانبخشی در دامنه سنی20 تا 45 ساله به صورت دردسترس انتخاب و به تصادف در دو گروه آزمایشی و کنترل قرار گرفتند. پرسشنامه های رضایت از زندگی و رضایت از خود و پروتکل درمانی شبیه سازی ذهنی تقی زاده بکار گرفته شد. داده های حاصل از پرسشنامه ها با آزمون آماری تحلیل کوواریانس تحلیل شدند. یافته‌ها: نتایج حاصل از پژوهش نشان داد که درمان به شیوه شبیه سازی ذهن توانسته در گروه آزمایشی نسبت به گروه کنترل، افزایش معناداری در میزان رضایت از خود و رضایت از زندگی  داشته باشد. نتیجه‌گیری: از درمان شبیه‌سازی ذهنی می‌توان برای افزایش رضایت از زندگی و رضایت از خود در اشخاص مبتلا به لکنت زبان بخاطر تاکید آن بر تمارین و فنون روانشناختی مفید  و تمرین دهی ذهن و گفتار استفاده ‌کرد.

Examining the Efficacy of Mental Simulation Therapy on Life Satisfaction and Selfsatisfaction in Stutterers Aged Between 2045

Introduction: Stuttering can affect all personal and social aspects of life and negatively influence the mental and emotional health, as well as, life and self satisfaction in people. This research aimed to examine the effectiveness of mental simulation therapy on life satisfaction and selfsatisfaction in stutterers aged between 2045 in Tehran. Method: In a semiexperimental research with pretestposttest designs along with followup tests about 30 stutterers in the age range of 20 to 45 refered to Tehran rehabilitation clinics were selected using available sampling method and were randomly divided into experimental and control groups. The Lifesatisfaction and Selfsatisfaction Questionnaires, as well as, Taghizadeh’s Mental Simulation Package were applied. The final data were analyzed by an ANCOVA statistical analysis. Results: The results were shown that mental simulation therapy could significantly increase the levels of selfsatisfaction and lifesatisfaction in the stutterers in the experimental group compared to the control group. Conclusion: Mental simulation therapy can be used to increase selfsatisfaction and life satisfaction in stutterers due to its emphasis on useful psychological practice and techniques and enabling the mind and speech .