مقایسه علاقه اجتماعی، خودشیفتگی و رضایت زناشویی در زوجین ایرانی و افغانستانی

مقدمه: هدف از پژوهش حاضر مقایسۀ دو گروه از زوجین ایرانی و افغانستانی در متغیرهای علاقۀ اجتماعی و خودشیفتگی، و نیز تعیین رابطۀ این دو متغیر با رضامندی زناشویی و نقش تعدیل‌کنندگی ملیت بود. روش: این تحقیق با یک طرح علی مقایسه ای بر روی جامعه آماری شامل کلیۀ زوجین دانشجوی متاهل 22 تا 45 سالۀ ایرانی و افغانستانی ساکن در ایران و افغانستان که تحصیلات لیسانس و فوق‌لیسانس داشتند انجام شد.  از میان این افراد 101 زوج دانشجوی متاهل ایرانی و 101 زوج دانشجوی متاهل افغانستانی به ‌صورت در دسترس با مراجعه به 5 مرکز دانشگاهی در ایران و 4 مرکز دانشگاهی در افغانستان انتخاب و پرسشنامه‌های پژوهش را تکمیل کردند. همچنین دانشجویانی که در طی یکسال گذشته به روان‌شناس یا روانپزشک مراجعه کرده بودند از فهرست نهایی نمونه خارج شدند. یافته ها: میانگین نمرات زوجین افغانستاتی بطور معنادار در خودشیفتگی کمتر از زوجین ایرانی بود (8.93 در برابر 12.01)، در حالیکه برای علاقۀ اجتماعی یک میانگین بالاتر غیرمعنادار زوجین افغان (138.71 در برابر 123.5) مشاهده شد. رضامندی زناشویی بطور معنادار با علاقه اجتماعی و خودشیفتگی زوجین افغان(0.42 و 0.24)  و ایران(0.38 و 0.25) ارتباط داشت. نتیجه گیری: نتایج پژوهش حاضر بیانگر خودشیفتگی کمتر زوجین افغان نسبت به زوجین ایرانی  و همبستگی رضایت زناشویی زوجین ایرانی و افغانی با علاقه اجتماعی و خودشیفتگی است. در نظر گرفتن این تفاوت در درک مسایل روانشناختی آنان ضروری  به نظر می رسد.