رابطه کمال گرایی خودگرا و جامعه مدار با فرسودگی تحصیلی با توجه به نقش واسطه ای انگیزش درونی و بیرونی

مقدمه: هدف پژوهش حاضر، بررسی  نقش واسطه ای انگیزش درونی و بیرونی دانشجویان در رابطه میان کمال گرایی خودگرا و جامعه مدار با فرسودگی تحصیلی در دانشگاه فرهنگیان سمنان بود. روش: پژوهش حاضر با توجه به هدف کاربردی و با توجه به نحوه گردآوری داده ها از نوع تحقیقات توصیفی-همبستگی بود. جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان دانشگاه فرهنگیان سمنان در سال تحصیلی 95-1394 بود. شرکت‌کنندگان 240 نفر از دانشجویان (144 مرد و 96 زن) بودند که با استفاده از روش نمونه‌گیری تصادفی طبقه ای نسبی انتخاب شدند. همه آزمودنیها مقیاس‌های کمال گرایی، انگیزش تحصیلی و فرسودگی تحصیلی را تکمیل کردند و داده‌ها  با روش‌های آماری ضریب همبستگی پیرسون و مدل تحلیل مسیر تحلیل شدند. یافته ها: یافته‌های پژوهش نشان داد که کمال گرایی خود گرا رابطه منفی و معناداری با فرسودگی تحصیلی دانشجویان دارد. کمال گرایی خودگرا به‌طور غیرمستقیم با میانجی گری انگیزش تحصیلی درونی نیز با فرسودگی تحصیلی دانشجویان رابطه منفی نشان داد. همچنین کمال گرایی جامعه مدار رابطه منفی و معناداری با فرسودگی تحصیلی دانشجویان داشت، اما اثر معناداری برای کمال گرایی جامعه مدار در ارتباط با فرسودگی تحصیلی  با نقش واسطه ای انگیزش بیرونی بدست نیامد.نتیجه گیری: می توان نتیجه گرفت که عوامل شخصیتی مانند کمال گرایی خودگرا و انگیزش تحصیلی درونی تا حد زیادی می‌توانند فرسودگی تحصیلی را در دانشجویان دانشگاه تحت تاثیر قرار دهند.