شخصیت عاشق در غزل‌های روایی: آدم زیادی یا قهرمان بایرونی

پس از افول قالب قصیده، سنت داستان‌گویی در تغزّل‌ها که در بخش نخستین قصیده وجود داشت، تا حدّی در غزل حفظ شد و زمینه‌ی به وجود آمدن گونه‌ی خاصی از غزل با عنوان «غزل روایی» را فراهم آورد. برخی از غزل‌های روایی تنها معدودی از عناصر داستانی را دارا هستند و با پیرنگی ضعیف، کنش‌هایی اندک، و فقدان اوج و فرود داستانی، ساخت طرح پیدا می‌کنند؛ اما برخی دیگر حاوی عناصر بیشتری هستند و در موارد استثنایی، به چارچوب قصه‌ای با کنش‌های پی‌درپی نزدیک می‌گردند. یکی از عناصر اصلی در غزل‌های روایی، شخصیت است. شخصیت‌ها در این روایات، ویژگی‌های منحصر به فرد و دو‌گانه‌ای دارند. آنها از طرفی پذیرای الگوهای سنّتی هستند و به صورت نوعی یا قراردادی ظاهر می‌شوند، و از طرفی به ویژگی‌های شخصیت‌های داستان‌های کوتاه و مدرن قرن بیستمی نزدیک می‌گردند. در گونه‌ی دوم به نوع خاصی از شخصیت برمی‌خوریم که می‌توان آن را با شخصیت «قهرمان بایرونی» در ادبیات انگلیس یا «شخصیت آدم زیادی» در ادبیات روس، منطبق دانست. انفعال، بی عملی، و آرمان‌گرایی، از ویژگی‌های برجسته‌ی این شخصیت به شمار می‌روند. در این مقاله، پس از مرور کلی شخصیت در غزل‌های روایی، به بررسی مختصات این گونه‌ی خاص پرداخته می‌شود.

The character of lover in Narrative lyrics: Superfluous man Or Baryonic hero

After the decline of ode, lyrical storytelling tradition that existed in the first part of the ode, was maintaining in sonnet, and provided to create the groundwork of a special kind of sonnet entitled "narrative poem" . Some story elements have only a few sonnets validity and their plot is weak, they have slight actions, and the lack of rise and fall story, so they are making design, but others contain more elements and, in extreme cases, they are closed to the context of a story with repeated actions. One of the main elements in the narrative sonnets is character. The main characters in the narrative Ghazal generally are beloved and lovers; they have unique features and are double. They also are receptive to traditional patterns and appear as a form or contract; also they get close to the features of short and modern stories figures in twentiethcentury. In the second kind we encounter a certain type of character that can be adapted with the character of" Baryonic hero" in English literature or "Superfluous man" in Russian literature. The salient features of this character are Passivity, inaction, and idealism. In this paper, after reviewing the validity of characters in the sonnets, the peculiarities of this particular species will be discussed.