بررسی مقوله ی قدرت در شاهنامه از منظر هانا آرنت

برداشت هانا آرنت(hannah arendt)، در قرن بیستم از مقوله‌ی قدرت، با تعابیر متعددی که از این مفهوم شده، کاملاً متفاوت است؛ آرنت نیز همچنان‌که بعدها میشل فوکو (michel foucault) به چنین برداشتی از قدرت دست می‌یابد، دیدگاهی مثبت نسبت به این مقوله در جامعه دارد. او از جمله فیلسوفانی است که بین قدرت و زور تمایز قائل‌اند. به باور وی، دادن بار منفی به این مقوله، آن را به حیطه‌ی کاملا متمایز زور وارد می‌کند. در این مقا‌له با تکیه بر نظرات هانا آرنت در باب قدرت، سعی برآن است تا ماهیت شاهنامه از دیدگاه سیاسی اجتماعی و عناوینی که از این جهت به آن داده شده، نشان داده شود و تصویری نو از آراء و اندیشه‌های فردوسی در خصوص نوع روابط شاهان و پهلوانان( تا پایان بخش پهلوانی) و جایگاه سزاوار هر یک از اینان ارائه گردد؛ و در نهایت به این برداشت دست یافته شود که بالاخره شاهنامه چیست؟ «نامه‌ی شاهان»، «حماسه‌ی زور»، «حماسه‌ی داد»، «تراژدی قدرت» و یا اقتدار به معنای دقیق کلمه؟

A Survey of the Concept of Power in Shahnameh From Hannah Arendt

AbstractHannah Arendt’s concept of power as the political philosopher of the twentieth century is completely different from the previous interpretations. Arendt believes that the interpretation of the concept of power is positive as Michel Foucault later affirms. She is like the philosophers who differentiate between the power and the violence. According to her power is not always negative. It depends whether it is exerted positively or negatively. This study, based on Arendt’s ideas about power, attempts to offer a sociopolitical reading of Shahnameh, hoping to present a new vision of Ferdowsi’s ideas and thoughts about the relationships between kings and warriors throughout those sections of Shahnameh known as the heroic parts, and their truly deserved positions. Finally this study aims to gain a better understanding of what Shahnameh is. Whether it is “a letter of kings”, “an epic of violence”, “an epic of justice”, “a tragedy of power” or “authority” as the word exactly means.