تحلیل عوامل ناشاعرانگی ها در شعر منثور شاملو

احمد شاملو نماینده‌ی اصلی شعر منثور در ادبیات معاصر ایران است. درباره‌ی وجوه مختلف شعری او در این قالب، مقاله‌ها و نقدهای بسیاری نوشته‌ شده ‌است. بیشتر نگاه منتقدان معطوف بر بازنمایی شعر منثور از آینه‌ی شعر این شاعر بوده‌ است؛ بنابراین برجستگی‌ها و نقاط قوت او بیشتر بررسی شده است و بر نقاط ضعف شاعری او در مراحل چندگانه‌ای که برای رسیدن به قله‌ی شعر منثور پیموده، به‌جز در نمونه‌هایی معدود و به‌صورت گذرا، کمتر نگاه افکنده‌اند. به‌نحوی که هیچ مقاله‌ای تا امروز به‌صورت مستقل و علمی رد ناشاعرانگی‌ها را در شعر شاملو پی‌ نگرفته ‌است. در این مقاله کوشیده شده‌ است عواملی چون تبدیل شعر به داستان‌گونه، نثرنوشته، نمایشنامه‌ی کم‌مایه، خطابه، گزارش‌واره و قطعه‌ی ادبی و همچنین گرفتارشدن در چنبره‌ی مفهوم‌گرایی صرف و فرافکنی که موجب لغزش‌های شعر شاملو از شعریت به ناشاعرانگی شده، بررسی‌ شود. روش تحقیق در این مقاله توصیفی‌تحلیلی و با استفاده از منابع کتابخانه‌ای است که در آن هشت عامل از عوامل ناشاعرانگی در شعر این شاعر بررسی شده ‌است.

Analyzing Non-Poetic Components in Shamloo’s Prose Poetry

Abstract   Ahmad Shamloo is the main representative of prose poetry in the contemporary Iranian literature. Numerous articles and critiques have been written on the various aspects of his poetry. Most critics have used Shamloo’s own poems as the verification of the representation of prose poetry; Thus, It is noticed that, except in few cases,  most studies carried out on the strengths and virtue of his poems,the weaknesses and defects of his poems have not been the focus of studies. Hence, so far, no article has independently and scientifically traced the nonpoetic compenents of Shamloo’s poetry. In this article, an attempt has been made to examine factors such as the transformation of poetry into fiction, prose, comedy, rhetoric, report, and literary pieces, as well as his entanglement of mere conceptualism and selfprojection, leading his poetry to slipping into nonpoetry. The present study has adopted descriptiveanalytic approach. Having collected and analyzed  library resources,  the researchers have found eight elements of nonpoeticnesses in Shamloo’s poetry.