بررسی پیکرمندی در غزل‌های سعدی با تکیه بر نظریة هالیدی و حسن

در دهه های اخیر آرای گوناگونی در زمینه ی نشان دادن انسجام و دست یابی به عمق معنایی اثر ارائه شده است که در همه ی آن ها تحلیل متن، در مرکز بازخوانی هاست؛ ازجمله نظریه ی هالیدی و حسن (1976م) که در بررسی کلیت منسجم متن، سازنده و پویاست. ازاین رو در پژوهش حاضر با استفاده از نظریه ی انسجام متن هالیدی و حسن در زبان شناسی ساختگرا به تحلیل و بررسی نشانه های مختلفی چون نشانه های واژگانی، آوایی، نحوی و معنایی در نظام زبان غزل سعدی پرداخته شده است. بررسی ها نشان می دهند که شعر سعدی (از جمله شعر مورد نظر)، انسجامی نیرومند در سطوح واژگانی، پیوندی، موسیقیایی، آوایی و معنایی دارد و آنچه این انسجام و وحدت را می آفریند، اندیشه ی عمیق شاعر است که در بستر محور طولی اشعار جریان یافته است. واژه های کلیدی:

Examination of Lyrics of Saa’di, based on the Haliday & Hasan’s Model

Abstract   In recent decades, various views have been presented showing coherence and semantic depth of the work. All these views have focused on text analysis. Among them is the model presented by Halliday and Hassan (1976), which is very fundamental in examining texts as a whole and as a unified whole. Therefore, in the present study, based on the model of the coherence proposed by Halliday and Hassan in systemicfunctional linguistics, various components, such as lexical, phonetic, syntactic and semantic signs in Saadi’s lyrics, have been analyzed. Studies show that Saadi’s poetry (including the poem in question) has a strong coherence at the lexical, cohesive, musical, phonetic and semantic levels, and what creates this cohesion and unity is the poet’s innermost thought, vertically flowing in his poems.