ردیابی برخی بدعت کاری های ساختاری دررباعی معاصرفارس

رباعی یکی از قالب‌های کوتاه ادبیات فارسی است که با وزنی مشخص و ساختاری ویژه، سروده میشود و دست شاعر را برای دیگرگونه بودن در زمینه‌ی وزن و ساختار می‌بندد. گرچه در زمینه‌های گفته شده بستری مناسب برای نوآوری وجود ندارد، شاعران معاصر فارس هم‌گام با نوآوری در قالب‌های دیگر در پی پیداکردن راهی برای خارج شدن از این چارچوب بسته برآمدند که تا حدودی در این راه موفق بودند، تعداد قابل توجهی از این طرفه‌کاری‌ها زیباست و درنگ مخاطب را درپی دارد. در این مقاله برخی از بدعت‌کاری‌ها و شگردهای تازه‌یی که شاعران معاصر فارس در قالب رباعی اعمال کرده‌اند، پیگیری می‌شود. برخی از این شگردها عبارتند از: سپید نویسی، گیومه نویسی، روایت نگاری،قافیه‌های آوایی، تغییر ردیف و قافیه. در این مقاله برخی از بدعت‌کاری‌ها و شگردهای تازه‌یی که شاعران معاصر فارس در قالب رباعی اعمال کرده‌اند، پی‌گیری می‌شود. برخی از این شگردها عبارتند از: سپید نویسی، گیومه نویسی، روایت نگاری،قافیه‌های آوایی، تغییر ردیف و قافیه.

Traces of Some Structural Innovations in Contemporary Ruba’i of Fars

Abstract Ruba’i as one of the short Persian poetic forms is composed with a specific meter and particular structure limiting the poet in these aspects.  However, innovations have prevailed. Fars contemporary poets have attempted to use innovations in structure and meaning. In this article, some of these innovations and novel techniques applied in ruba’i by Fars contemporary poets are discussed. Some of these techniques are as follows: blank verse, narrative writing, phonetic rhymes, and change of rhyme.