شعر عاشقانه‌ی انتقادی، زیرگونه‌ای در ادبیات تغزّلی فارسی بررسی شعر قیصر امین‌پور با رویکرد سبک‌شناسی انتقادی

با توجه به تحولاتی که تضاد و تقابل در نظریه‌های ادبی پشت سر گذاشته و از واگرایی به هم‌گرایی رسیده است، پژوهش حاضر هم‌گرایی گفتمان‌های متقابل را به‌عنوان یک مولفه در سبک‌شناسی انتقادی شعر مورد توجه قرار می‌دهد و این مطالعه را در شعر قیصر امین‌پور به انجام می‌رساند. با طرح این پرسش‌ها که سیر زایش معنا در شعر امین‌پور چگونه پیش می‌رود و هم‌گرایی گفتمان‌های متقابل سبب خلق کدام نمایه‌ها و همگنه‌های معنایی در شعر او می‌گردد. تجزیه و تحلیل‌های انجام‌شده در این مقاله نشان می‌دهد: گفتمان عاشقانه که در سنت شعر کلاسیک فارسی عموماً با تسلیم و پذیرش همراه بوده، در بخشی از شعر قیصر امین‌پور با نقطۀ مقابل آن؛ یعنی اعتراض و انتقاد هم‌گرایی یافته و در پیدایش زیرگونه‌ای به نام شعر عاشقانۀ انتقادی کارکرد می‌یابد. در این قسم از اشعار امین‌پور، نمایه‌های عاشقانه با مرکزیت کلیدواژه‌های عشق و دل، در تجسمی متفاوت با گفتمان تغزلی شعر فارسی، به نقد رابطۀ عمودی قدرت پرداخته، حس درونی عشق قدرت بیکران و پرتب و هذیان یافته و در نمایه‌های معنایی که کارکرد حواس دیداری، شنیداری و بویایی در آن قابل توجه است، همگنۀ معنایی انتقاد را در فضایی محسوس برای خواننده مجسم می‌کند.

Manuchehri Images; Khorasani Style Lover(A comparative study of the components of Manuchehri’s images with several Khorasani style poets)

Reflection in the rhetorical structure and geometry of Manochehri’s images reveals the distinct distinction and the extent of his aesthetic distinction from the other Khorasani style artisans, and extends this range to the boundary of a literary genius and to the brink of a single poet Raises. Examining the rhetorical tools in the poetry language is one of the most accurate ways to understand and illustrate the evolution of poetic images. In this method, the study of the number and manner of expressing literary elements for the transfer of modern mental forms is important, and therefore the "frequency" discussion is prioritized. This essay, written in a descriptive analytical method and using the resources of the library, reviews the statistics of individual behaviors (likenesses, curses, metaphors, and mecca, and ehama), and syntactic rhetorical techniques The axis (the metaphor of metaphor, the metamorphosis of the abyssal, and the metaphor of the abyssal allegory) in 500 bits of the images of 6 Khorasani style poets (Roodaki, Ferdowsi, Anasari, Farokhi, Manouchehri and Naser Khosrow). The result of this study is the distinction between the geometry of Manuchehri’s poetry and other poets of this genre. While most of the efforts of the poets of this genus are to use singular techniques and to create simple and complex images of images, Manuchehri is unique in the use of combined rhetorical instruments for creating poetic images in all Khorasani style. In this perspective, he is the vanguard of Azerbaijani, Iraqi and Indian style poets.