منوچهری و آغاز ترکیب در تصویر؛ بررسی مقایسه‌ای سازه‌های تصویر اشعار منوچهری با شاعران شاخص سبک خراسانی

تامل در ساختار بلاغی و هندسه ی تصویرهای منوچهری، تمایز آشکار و میزان تفاوت دیدِ زیباشناسانه ی او نسبت به دیگر شاعران سبک خراسانی را پدیدار می سازد و گستره ی این اختلاف، او را تا مرز یک نبوغِ ادبی و تا سرحد شاعری یگانه و بی تکرار خاصه در توصیف تصویرهای طبیعت برمی کشاند. بررسی و سنجش ابزارهای ادبی و عنصرهای بلاغی موجود در زبان شاعران، یکی از شیوه های دقیق برای شناخت و ترسیم سیر تطوّر تصویرهای شعری است. در این روش، بررسی شمار و شیوه ی بیان عنصرهای ادبی برای انتقال صور بدیع و تازه ی ذهنی، اهمیت بسزایی دارد و بنابراین موضوعِ «بسامد» در اولویت قرار می گیرد. این جستار که با روش کمّی و آماری نوشته شده است، شگردهای منفرد و صناعات آمیغی بلاغی در 500 بیت از تصویرهای شعری 6 شاعر شاخص سبک خراسانی (رودکی، فردوسی، عنصری، فرخی، منوچهری و ناصرخسرو) را بررسی آماری می کند. نتیجه ی این مطالعه نشان دهنده ی تمایز هندسه ی تصویرهای شعر منوچهری با دیگر شاعران این سبک است؛ در حالی که بیشتر کوشش شاعران این سبک به بهره گیری از شگردهای منفرد و آفرینش تصویرهای ساده و به دور از پیچیدگی صرف می شود، منوچهری با لحاظ استفاده از ابزارهای بلاغی آمیغی برای آفرینش تصویرهای شاعرانه در تمام سبک خراسانی یگانه جلوه می کند و از این منظر، او پیشاهنگ شاعران سبک های آذربایجانی، عراقی و حتی هندی است؛ شاخه ای از تصویر که اوج حضور و بسامد آن را در نقش عاملی سبک ساز در سبک هندی می توان مشاهده کرد. واژه های کلیدی: منوچهری، سبک، شگردهای ادبی منفرد، صناعات آمیغی.

Manuchehri Images; Khorasani Style Lover(A comparative study of the components of Manuchehri’s images with several Khorasani style poets)

Reflection in the rhetorical structure and geometry of Manochehri’s images reveals the distinct distinction and the extent of his aesthetic distinction from the other Khorasani style artisans, and extends this range to the boundary of a literary genius and to the brink of a single poet Raises. Examining the rhetorical tools in the poetry language is one of the most accurate ways to understand and illustrate the evolution of poetic images. In this method, the study of the number and manner of expressing literary elements for the transfer of modern mental forms is important, and therefore the "frequency" discussion is prioritized. This essay, written in a descriptive analytical method and using the resources of the library, reviews the statistics of individual behaviors (likenesses, curses, metaphors, and mecca, and ehama), and syntactic rhetorical techniques The axis (the metaphor of metaphor, the metamorphosis of the abyssal, and the metaphor of the abyssal allegory) in 500 bits of the images of 6 Khorasani style poets (Roodaki, Ferdowsi, Anasari, Farokhi, Manouchehri and Naser Khosrow). The result of this study is the distinction between the geometry of Manuchehri’s poetry and other poets of this genre. While most of the efforts of the poets of this genus are to use singular techniques and to create simple and complex images of images, Manuchehri is unique in the use of combined rhetorical instruments for creating poetic images in all Khorasani style. In this perspective, he is the vanguard of Azerbaijani, Iraqi and Indian style poets.