بررسی چرایی و چگونگی ضد هنجار زبانی اخلاقی در شعر بازگشت

جریان بازگشت دوره‌ای نسبتا طولانی از ادبیات فارسی به ویژه شعر را شامل می‌شود که از اواخر عصر صفوی آغاز شده و به دوره‌ی مشروطه ختم می‌شود. گرایش به بی‌پردگی‌های زبانی، رکاکت لفظ و مضمون و به‌طورکلّی رعایت نکردن حدود ادب و اخلاق، از ویژگی‌هایی است که به شکلی برجسته و فراگیر در شعر شاعران مختلف این دوره روایی یافته و در دیوان‌های شعری به شکل هجو صاحب‌منصبان، نکوهش و استهزای زنان، نکوهش اهل شهر، هزل و مطایبه و ... بروز یافته است. رجعت به سبک و شیوه‌ی شاعرانی چون خاقانی، سوزنی، انوری و ... از یک سوی و تاثیرات گفتمانی این دوره؛ حاصل از بین رفتن ثبات سیاسی، آشفتگی درازمدّت وضعیّت اجتماعی و نابودی کشور از جهات مختلف از دیگر سو، آسیب‌هایی را در عرصه‌ی فرهنگی سبب شد که با تاثیر عمیق بر روان افراد، به شعر این دوره راه یافته، نوعی گرایش به هنجارشکنی ‌اخلاقی را در سطحی گسترده به دنبال آورده است. این پژوهش به روش توصیفی تحلیلی، ابتدا نمونه‌هایی از این مضامین را از دیوان شاعران این دوره ذکر کرده و سپس به چرایی شکل‌گیری این مکتب پرداخته و با بررسی بسترهای تاریخی، سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و روان‌شناسانه، به تحلیل دلایل و زمینه‌های بنیادین رواج این شیوه در دوره‌ی بازگشت پرداخته است.

Graphic Structs and reference referrals in Hafez,s Lyrics

The geometric construction of Hafez’s lyric is one of the most prominent features of Hafez’s poetry, which has been frequently used in Hafezological researches.Although about vertical solidarityof Hafez’s poetry, differentviews of and aspects have been plotted, butstill more consensus on the horizontal structure and geometric order of his verses can be mention.Still, no formulated in the formulation of the structure of Hafez’s structural patterns, have not been explained. This article tries to rely on the linguistic teachings of text and poetry investigate the iconic materials for the form of a referential system, the cognitive, and the relationship between the Hafez’s verses, to show how two compartments, with a variety of close relationships and symmetric finds and concealswill be construct in a graphical level.This paper concludes that the how Hafez fully demonstrated the constructing of narrative on poetry or the unity of the subject to the all readers by using vertical structure of the lyric in the context his poems; but in other hand, by removing the vertical structure, the structure finding a landscape with a variety of close and close relationships, the game, and hidden signs and the creation of graphic constructs with reciprocating associations and dialects bring the reader closer to his poems. In this condition, the vertical structure is proportional to the horizontal dialectical structure.