بررسی ابیاتی نویافته از رودکی در فرهنگی ناشناخته

یکی از منابع اصلی پژوهشگران برای واکاویِ میراث‌های گمشده‌ی شاعران کهنِ ایران زمین از جمله پدر شعر پارسی ابوعبدالله رودکی مراجعه به فرهنگ‌های کهن و یا ناشناخته‌ای است که غالباً از نظر به دور مانده است. با توجه به فراوانی منابع ادبی و پراکندگی اشعار رودکی در آثار ادبی پس از وی، یافتن هر نسخه‌ی جدید از این قسم می‌تواند برای افزودن به شمارِ سروده‌های رودکی سمرقندی، سراینده‌ی نامدار عصر سامانی مغتنم باشد. در بین منابع ادبی و بلاغی به جای مانده، فرهنگ‌های لغت‌ به لحاظ ذکر شواهد شعری فراوان از شاعران مختلف اهمیّت ویژه‌ای دارند. با بررسی دو نسخه از یک فرهنگ فارسی به فارسی تالیفِ مولفی ناشناس که در کتابخانه‌ی دانشگاه تهران و کتابخانه‌ی ملّی شماره شده‌اند، ابیات تازه‌ای از رودکی به دست آمد که در این مقاله به معرفی آن‌ها می‌پردازیم؛ علاوه بر این، ضبط‌های منحصر به فردی از برخی ابیات و انتساب‌های جدیدی به رودکی مشاهده شد، که در این جُستار نقد و بررسی می‌شوند.