بررسی عناصر روایت در شعر خوان هشتم و آدمک اخوان ثالث

پژوهش حاضر به بررسی شعر خوان هشتم و آدمک مهدی اخوان ثالث اختصاص دارد و دو عنصر روایت و زمان بر اساس نظریات ژار زنت و دیگر روایت‌شناسان در این دو شعر، مورد بررسی قرار گرفته است و پنج مفهوم لحن یا صدا، حالت یا وجه، نظم و ترتیب، تداوم و بسامد در این دو شعر مطالعه و بررسی شده است. در حوزه‌ی راوی با یک راوی برون‌داستانی روبه‎رو هستیم که گاهی به صورت مستقیم و گاهی از طریق شخصیت‌های داستان، با نظریّات و اندیشه‌های او روبه‌رو می‌شویم. در حوزه‌ی مخاطب، شاعر مردم جامعه‌ی خود را به عنوان مخاطب مستتر این متن در نظر گرفته است و شعر را ابزاری برای بیان اندیشه‌های خود قرار داده است. در بررسی زمانی، شاعر بدون آن که روایت خود را در بند زمان خاصی قرار دهد، با بهره‌گیری از شگردهای هنرمندانه روایتی فرازمانی ارائه کرده است که در هر مقطع تاریخی می‌تواند کارکرد داشته باشد. از منظر چندصدایی نیز با دو متن تک‌صدا روبه‌رو هستیم و شاعر با به تمسخر گرفتن رهاورد مدرنیزم(تلویزیون) در پی بیان این اندیشه است که مدرنیزم وارداتی نمی‌تواند در جوامع سنتی موجب ایجاد چندصدایی گردد.