ارایه الگویی علّی- تجربی از ارتباط بین یادگیری عاطفی- اجتماعی و موفقیّت تحصیلی در نوجوانان دبیرستانی

هدف از مطالعه حاضر، تبیین رابطه علّی بین مولفه‌های عاطفی- اجتماعی یادگیری با موفقیّت تحصیلی در دانش آموزان دبیرستانی و جمع آوری شواهد تجربی برای بخشی از مدل مفهومی یادگیری عاطفی- اجتماعی زینس و همکاران (2007) بود. برای رسیدن به این هدف، 241 نفر (97 دختر و 144 پسر) از دانش آموزان کلاس‌های اول تا سوم دبیرستان‌های شیراز با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی خوشه‌ای چند مرحله‌ای انتخاب شدند و به ابزارهای مورد استفاده در این مطالعه یعنی مقیاس احساس روانشناختی عضو مدرسه بودن (گودیناو، 1993)، مقیاس تجدید نظر شده ی ارزیابی نگرش تحصیلی (مک کاک و سیگل، 2003)، مقیاس فرهنگ مدرسه هیگینز- دآلساندرو و ساد (1997) و نسخه کوتاه مقیاس هوش عاطفی خصیصه‌ای نوجوانان (پترایدز و فارنهام، 2005) پاسخ دادند. یافته‌ها حاکی از روایی و پایایی مطلوب ابزارها بودند. در تحلیل داده‌ها از روش تحلیل مسیر (بارون و کنی، 1986) برای بررسی مدل علّی ارتباط بین عناصر عاطفی- اجتماعی یادگیری با موفقیّت تحصیلی و از آزمون تی در گروه‌های مستقل برای بررسی تفاوت‌های جنسیّتی استفاده شد. یافته‌ها نشان دادند که جّو گرم و صمیمانه مدارس به عنوان یک متغیر برونزاد می‌توانست موفقیّت تحصیلی را به عنوان یک متغیر درونزاد پیش بینی نماید. توانش‌های عاطفی- اجتماعی و انگیزش، خودگردانی تحصیلی و دلبستگی به مدرسه می‌توانستند به عنوان متغیرهای میانجی این ارتباط را تحت تاثیر قرار دهند. نیمرخ الگویی پسران و دختران در برخی از روابط میان متغیرهای مورد پژوهش حاکی از تفاوت بین این دو گروه بود.