نقش واسطه‌ای راهبردهای مقابله‌ای در رابطه‌ی کنترل تلاش‌مند با سرزندگی تحصیلی و خودکارآمدی اجتماعی دانش‌آموزان پایه‌ی ششم ابتدایی

هدف این پژوهش تعیین نقش پیش‌بینی‌کنندگی کنترل تلاش‌مند در سرزندگی تحصیلی و خودکارآمدی اجتماعی با واسطه‌گری ابعاد مقابله بود. در این مطالعه‌ی توصیفی 388 نفر از دانش‌آموزان پایه‌ی ششم شهر یزد (206 پسر و 182 دختر) و مادران آن‌ها برای شرکت در پژوهش و به روش نمونه‌گیری خوشه‌ای انتخاب شدند. به منظور جمع‌آوری داده‌های پژوهش، دانش‌آموزان پرسش‌نامه‌ها‌ی سرزندگی تحصیلی، خودکارآمدی اجتماعی و پاسخ به استرس و مادران پرسش‌نامه‌ی رفتار کودک را تکمیل نمودند. نتایج استفاده از مدل‌یابی معادلات ساختاری نشان داد که کنترل تلاش‌مند، خودکارآمدی اجتماعی را مستقیم و همین‌طور با واسطه‌گری مقابله‌ی درگیرانه به صورت مثبت پیش‌بینی می‌کند. علاوه ‌بر این، کنترل تلاش‌مند، سرزندگی تحصیلی را نیز با واسطه‌گری مقابله‌ی درگیرانه به‌طور مثبت پیش‌بینی می‌کند. مقابله‌ی غیردرگیرانه نقش واسطه‌ای ایفا نکرد، اما خود، پیش‌بینی‌کننده‌ی منفی هردو متغیر وابسته یعنی سرزندگی تحصیلی و خودکارآمدی اجتماعی بود. در مجموع، یافته‌ها نشان می‌دهد که با افزایش کنترل تلاش‌مند و ارتقای توانمندی‌های دانش‌آموزان برای مواجهه با مسائل استرس‌آور، می‌توان تا حدودی سرزندگی تحصیلی و خودکارآمدی اجتماعی آن‌ها را افزایش داد.

the mediating role of coping strategies in the relationships between effortful control and academic buoyancy and social self-efficacy in sixth graders

the aim of this descriptive study was to investigate the mediatibng role of coping strategies in the relationships between effortful control and academic buoyancy and social self-efficacy. in line with this objective, 388 sixth graders, i.e. 206 boys and 182 girls from yazd, iran, and their mothers took part in this study. participants were selected by cluster sampling. considering data collection, the students completed the academic buoyancy, the self-efficacy, and the stress response questionnaires and their mothers filled out the child behavior questionnaire. structural equation modeling was then run for analyzing the obtained data. based on the results, effortful control could positively predict social self-efficacy both directly and indirectly through the mediating role of engagement coping. in addition, effortful control could positively predict academic buoyancy through the mediating role of engagement coping. disengagement coping, however, did not have a mediating role and was a negative predictor of both academic buoyancy and social self-efficacy. the overall results of this study showed that an increase in students' effortful control and ability to deal with stressful issues would be accompanied with an increase in their academic buoyancy and social self-efficacy.