رابطه ی تاب‌آوری، امیدواری و هوش هیجانی با فرسودگی تحصیلی در دانشجویان

زندگی تحصیلی یکی از مهم ترین ابعاد زندگی اشخاص و جوامع است. موفقیت و رضایت از تحصیل نشان دهندهی پیشرفت و هدفمند بودن آن جامعه می باشد. در این میان یکی از عواملی که به شکل منفی بر عملکرد تحصیلی فراگیران اثرگذار بوده و اخیراً مطالعاتی را در مدارس و دانشگاه ها به خود اختصاص داده است فرسودگی تحصیلی می باشد. از این رو، پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه ی بین امیدواری، تاب‌آوری و هوش هیجانی با فرسودگی تحصیلی در بین دانشجویان دانشگاه کاشان انجام گرفت. برای این منظور، از بین کلیه ی دانشکده های دانشگاه کاشان، سه دانشکده ی مهندسی، علوم پایه و علوم انسانی به روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب شده و از بین این سه دانشکده تعداد 300 نفر به مقیاس های امیدواری اسنایدر، تاب‌آوری کانرو و دیوید، هوش هیجانی شوت و مقیاس فرسودگی تحصیلی برسو پاسخ دادند. نتایج رگرسیون چندگانه نشان داد که متغیرهای امید، تاب‌آوری و هوش هیجانی پیش بینی کننده ی منفی فرسودگی تحصیلی می باشند. علاوه بر این، یافته ها حکایت از آن داشت که امید در مقایسه با هوش هیجانی و تاب آوری متغیر پیش بینی کننده ی قوی تری است. بنابراین می توان نتیجه گرفت، ارتقای سطح امید و تاب‌آوری و هم چنین آموزش دانشجویان و برنامه ریزی های دراز مدت جهت افزایش هوش هیجانی، در کاهش فرسودگی تحصیلی نقش تعیین کننده خواهد داشت.