بررسی مسیله وکالت امام در توثیقات عامّ رجالی

این مقاله در صدد است از طریق مطالعه کتابخانه‌ای و با روش توصیفی‌ـ تحلیلی، به این پرسش پاسخ دهد که آیا می‌توان از عنوان «وکیل امام» به «وثاقت راوی» پی برد؟ وکیل در لغت به معنای مورد اعتماد و در اصطلاح، کسی است که از جانب امام، انجام ماموریتی را عهده‌دار شده باشد. گروهی از دانشمندان رجالی، به توثیق عام وکلای امامان حکم داده‌اند و گروهی دیگر با توجه به وکلایی که در کتب رجالی، به عدم وثاقت آن‌ها تصریح شده است، توثیق عام را نپذیرفته‌اند. این مقاله علاوه بر دلایل عقلی و نقلی که رجالیون شیعه آورده‌اند، با دلیل تلفیقی نقلی ـ عقلی اثبات می‌کند که اعتماد امام به شخصی برای اثبات وثاقت او کافی است و لازمه عدم وثاقت امام به وکیلش، بررسی صدق و کذب گزارش‌های او و در نتیجه، تسلسل یا دَور است؛ لذا اصل بر توثیق عام وکیلان امامان است و دلایل خاص، موجب خروج افراد از این قاعده عام می‌شود.