بررسی نقش مرجعیت صادقین(ع) در انحصار برخی از روایات علوی در منابع اهل سنت

برخی از روایات علوی فقط در منابع اهل سنت یافت می‌شود. چه‌بسا تصور شود هیچ‌یک آن‌ها قابل ‌اعتماد نیستند؛ زیرا در سدۀ دوم هجری، احادیث ساختگی به معارف علوی راه یافت. یکی از مسائل فراروی پژوهشگران بی‌اعتمادی بدین روایات به‌سبب ذکر نشدن آن‌ها در منابع شیعی است. شاید یکی از دلایل راه نیافتن احادیث به منابع شیعی، ظهور مرجعیت صادقینv برای دستیابی محدثان به میراث علوی بود و از توجه نسبت به دیگر راویان انتقال‌دهندۀ این میراث کاسته شد؛ بنابراین برخی از احادیث علوی برخی از این روایان که از سوی صادقینv نقل نشده، در انحصار منابع اهل سنت باقی ماند. این نوشتار به‌منظور بررسی این موضوع، راویان فعال این عرصۀ روایی را در کوفه محیط تاثیریافته از این مرجعیت شناسایی می‌کند. سپس با روش توصیفی‌تحلیلی منقولات این راویان را با روایات صادقین(ع) مقایسه می‌کند تا چگونگی اعتماد به این روایات را با نگاهی استقرایی بیابد. در آخر نیز با تحلیل اسناد و متون و گونه‌شناسی روایات علوی منقول از این راویان در منابع شیعه، برخورد محدثان شیعی را با آن راویان مورد سنجش قرار می‌دهد. نوشتار حاضر نشان داد که اشتراک محتوایی این احادیث با روایات صادقین(ع)، علاوه بر اینکه هم‌راستایی فعالیت حدیثی آنان را با صادقین(ع) نشان می‌دهد، اعتماد اجمالی به دیگر احادیث علوی از این راویان را پدید می‌آورد و احتمال ساختگی بودن آن‌ها را می‌کاهد. همچنین این پژوهش، گرایش محدثان شیعی کوفی را به نقل روایات میراث علوی از طریق صادقینv به تصویر می‌کشید.

the role of the authority of sādiqayn (as) in the monopoly of some alawī traditions in sunni sources

some alawī traditions can only be found in sunni sources. it may be thought that none of them are reliable; that is because in the second century, fabricated hadiths found their way into alawī teachings. one of the issues facing scholars is distrusting these traditions caused by not mentioning them in shi’ite sources. perhaps one of the reasons for the hadiths not finding their way into shi’ite sources was the emergence of the authority of sādiqayn (as) [the two truthful ones, i.e., imam muhammad al-baqir (a.s.) and imam ja’far al-sadiq (a.s.)] for the narrators to have access to the alawī heritage and thus the attention to other narrators who transmitted this heritage was reduced; therefore, some of the alawī hadiths transmitted by some of these narrators, which were not narrated by sādiqayn (as), remained in the monopoly of sunni sources. in order to investigate this issue, the present article identifies the narrators active in this narrative field in kufa the milieu influenced by this authority. then, by descriptive-analytical method, it compares the reported transmissions of these narrators with the narrations of sādiqayn (as) in order to find how to trust these narrations from an inductive perspective. finally, by analyzing the isnad, texts, and the typology of alawī hadiths narrated from these narrators in shi’ite sources, the attitude of shi’ite narrators towards those narrators is assessed. the present article indicates that the content association of these hadiths with the traditions of sādiqayn (as), in addition to showing the alignment of their hadith activity with sādiqayn (as), creates a synoptic trust in other alawī hadiths transmitted by these narrators and reduces the possibility of their being fabricated. this study also depicts the tendency of kufi shi’ite narrators to transmit the traditions of the alawī heritage through sādiqayn (as).