زمینه‌های شکل‌گیری سنن‌نگاری در سدۀ دوم با تاکید بر عوامل اجتماعی و سیاسی

سنت یکی از مهم‌ترین پایه‌های دین اسلام است. از نیمۀ دوم سدۀ اول، سنت در معنای احادیث فقهی و احکام به کار رفته است. نیاز جامعۀ اسلامی به قاعده و روشی برای سامان‌دهی زندگی اجتماعی سرزمین‌های اسلامی، سبب تدوین احادیث فقهی شد. مسئلۀ این پژوهش توجه به زمینه‌های سیاسی و اجتماعی ظهور سبک سنن‌نگاری در سدۀ دوم است. یافته‌ها حاکی است که عواملی چون نگرش فرابومی به حدیث، تخصصی شدن دانش فقه، روابط متقابل فقها با حکومت عباسی و شکل‌گیری مفهوم سنت و جماعت در پیدایش این سبک و آثاری چون سنن اربعه تاثیر داشته است. همچنین از نیمۀ دوم سدۀ دوم ویژگی‌هایی چون تبویب احادیث فقهی، درج کامل سند، اتصال سند به رسول خدا2 و پیرایش سنت از آرا و بلاغات صحابه و تابعین در حدیث‌نگاری بروز نمود. در واقع آثار حدیثی سدۀ دوم را که تحت عنوان سنن نام‌گذاری شده نمی‌توان در زمرۀ کتبی همانند سنن اربعه دانست. این‌گونه آثار صرفاً در گروه مصنفات حدیثی‌فقهی که زمینۀ پیدایش کتب سنن اربعه را فراهم نموده‌ است، قرار می‌گیرد.

the fields of the establishment of sunan writing in the second century, with emphasis on social and political factors

tradition is one of the most important principles of the islamic religion. from the second half of the first century, tradition has been used in the sense of jurisprudential hadiths and rulings. the need of the islamic society for the rule and way to organize the social life of islamic lands led to the compilation of jurisprudential hadiths. the issue of this research is to pay attention to the political and social context of the emergence of traditional style in the second century. findings indicate that factors such as ultra-native attitude to hadith, the specialization of jurisprudential, the relationship of jurists with abbasid rule and the formation of the concept of tradition and congregation have influenced the emergence of this style and wor(ع)s such as four sunans. also, from the second half of the second century, features such as the classification of jurisprudential hadiths, the complete insertion of the isnāds, the connection of the sanad to the messenger of god (pbuh), and the purifying tradition from the opinions and rhetoric of the companions and the followers appeared in hadith writing. indeed the hadith wor(ع)s of the second century, cannot be considered as sunan boo(ع)s and the four sunans, and is among the hadith-jurisprudential wor(ع)s that have provided the basis for the emergence of boo(ع)s of the four sunans. such wor(ع)s are confined to the hadith - jurisprudential tradition that has provided the basis for the emergence of the sunan boo(ع)s is placed.