مرزهای پسندیده و نکوهیدۀ رهبانیت مسیحی و اسلامی در روایات فریقین

رهبانیت به مفهوم احساس خشیت در برابر خداوند، از ویژگی‌های جدایی‌ناپذیر حیات دینی ادیان ابراهیمی بوده است، ولی در مفهوم خاص، نهاد اجتماعی مومنانی که از زندگی معمولی جامعۀ خود دوری گزیده و تحت انضباط خاصی زندگی مشترک داشته‌اند، از قرن سوم میلادی در بین مسیحیان اشتهار داشته و تا ظهور پروتستانیزم ترویج ‌می‌شده است. این پژوهش با دسته‌بندی دو گروه متضادگونۀ روایات فریقین در تایید یا ردّ رهبانیت مسیحی و بررسی سندی و محتوایی آن‌ها به تحلیل و تبیین نظرگاه پیامبر خاتم2 و امامانk دربارۀ راهبان مسیحی و خصوصیات زندگی رهبانی اسلا‌می‌ پرداخته است. برآیند مواضع روایات فریقین نشان ‌داده است از مهم‌ترین مشخصه‌های راهبان، عدم ازدواج، مشارکت نکردن در جهاد، تحمل ریاضت و حضور نیافتن در جماعات بوده است. با وجود این، زندگی جمعی رهبانان مسیحی مورد تایید بوده است؛ گرچه آنان در برخی موارد راه افراط در پیش گرفته‌اند. پیشوایان اسلام تداوم سبک زندگی مذکور را برای مسلمین توصیه نکرده‌ و به‌جای تحمل سختی‌ها و ریاضت‌های ناشی از دوری از اجتماع، به داشتن احساس خشیت، حضور در عینیت جامعه، عدم وابستگی به دنیا و تحمل سختی‌های قیام در شب، صیام، جهاد و... برای تهذیب نفس سفارش کرده‌اند.

The Admirable and emonstrative borders of Christian and Islamic Monasticism in the Sunni and Shi’ite Traditions

Monasticism in the sense of humility before God, has been as an integral feature of the religious life of the Semitic religions, but Monasticism as the social organization of believers have avoided from their normal life in their society have begun common lifestyle in a specific discipline, has become known among Christians from the third century AD, and have been promoted until the emergence of Protestantism This study classifies two opposing groups of different types of Hadiths of Shi’ites Sunnis in approving or rejecting Christian monasticism and examines their chains of transmitters and contents, to analyze and explain the views of the Prophet Muhammad (P.B.U.H) and Imams (AS) towards Christian monks and the Describes the Islamic monastic life. The resultant position of Hadiths of Shi’ites Sunnis shows that the most important characteristic of monks was not getting married, not participating in Holly wars, suffering hardship of asceticism, and Absence from society. Although in some cases they have extreme in this respect, nevertheless the collective life of the Christian monks approximately approved in Islam. Instead of asceticism and hardship of being away from the community, Muhammad Shiite Imams ,to purify the soul, recommended having a feeling of fear of God, presence in the objectivity of society, independence from the world and enduring the hardships of Supererogatory prayers at night, fasting, jihad, etc