القای تحمل به تنش ناشی از عصاره اسطوخودوس (lavandula angustifolia) در جلبک سبز تک سلولی dunaliella salina از طریق تعدیلات متابولیکی و تولید بتاکاروتن

آثار مفید یا زیانبار یک گیاه بر سایر گیاهان از طریق آزاد کردن ترکیبات شیمیایی موسوم به آللوکمیکال‌ها به محیط، آللوپاتی نامیده می‌شود. در پژوهش حاضر، اثر آللوپاتیک عصاره‌های آبی برگ گیاه اسطوخودوس (lavandula angustifolia l.) بر الگوی رشد و قابلیت تولید بتاکاروتن در جلبک سبز تک سلولی dunaliella salina مطالعه شده است. بررسی عصاره‌ها نشان داد که میزان ترکیبات فنلی و همچنین قدرت آنتی‌اکسیدانی این عصاره‌ها نسبتاً پایین است. تیمار کشت‌های جلبکی با غلظت‌های 1، 2، 3 و 4 درصد عصاره نشان داد که روند تقسیم سلولی در مقایسه با شاهد متوقف می‌شود. با وجود این، غلظت کلروفیل و بتاکاروتن در این کشت‌های جلبکی به شدت افزایش می‌یابد و بالاترین مقادیر آنها در کشت‌های تیمار شده با غلظت 3 درصد عصاره مشاهده می‌شود. درصد تغییرات وزن تر سلول‌ها، میزان قندهای محلول و غلظت پروتئین‌ها بین زمان صفر و 48 ساعت پس از تیمار با عصاره متناسب با بالا رفتن غلظت عصاره افزایش می‌یابد. این نتایج نشان می‌دهد که سلول‌های d. salina می‌توانند تنش ایجاد شده توسط عصاره‌ها را از طریق تعدیلات متابولیک تحمل کنند. بنابراین، به نظر می‌رسد که سازوکارهای تحمل جلبک به آللوکمیکال‌ها با تعدیلات فیزیولوژیک و متابولیک همراه است و از طریق هدایت جریان کربن در جهت تولید بتاکاروتن، قندهای محلول و کلروفیل، سبب القای تحمل جلبک به شرایط تنش آللوپاتی می‌شود.