آثار بر هم‌کنش مس و آسکوربیک‌اسید بر برخی نشان‌ویژگی‌های فیزیولوژیک پیاز خوراکی (Allium cepa L.)

آسکوربیک اسید به عنوان آنتی‌اکسیدان محلول در آب، در بسیاری از فرآیندهای فیزیولوژیک مانند مقاومت گیاهان به تنش‌های محیطی شرکت می‌کند. برای بررسی آثار تنش مس (5/6 میکرومولار) و کاربرد ریشه‌ای آسکوربیک اسید (5/0 میلی‌مولار) بر برخی نشان‌ویژگی‌های فیزیولوژیک پیاز خوراکی (allium cepa l. cv. red azarshahr)، آزمایشی در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تکرار انجام شد. تنش مس سبب کاهش معنی‌دار وزن خشک ریشه و برگ‌ها، محتوای رنگیزه‌های فتوسنتزی و پتاسیم بافت‌های گیاهان 7 هفته‌ای شد. آسکوربیک اسید با افزایش محتوای رنگیزه‌های فتوسنتزی و پتاسیم، وزن خشک گیاهان را به تنهایی و تحت تنش مس افزایش داد. تنش مس انباشتگی آمینو اسیدهای آزاد و قندهای محلول را افزایش داد. آسکوربیک اسید برون‌زا به طور معنی‌داری محتوای این ترکیبات را به تنهایی و تحت تنش مس کاهش داد. تحت تنش مس، پتانسیل اسمزی در تورژسانس کامل (??100) منفی‌تر بود و سازگاری اسمزی برگ‌ها افزایش معنی‌داری داشت. حضور آسکوربیک اسید تاثیر معنی‌داری در ??100 برگ‌ها نداشت، در حالی که سازگاری اسمزی برگ‌ها را افزایش داد. پتاسیم در برگ‌های تحت تنش مس، سهم کمتری در ??100 داشت. با افزودن آسکوربیک اسید برون‌زا سهم اسمزی پتاسیم نیز به طور معنی‌داری افزایش یافت. نتایج این مطالعه نشان می‌دهد که با به کار بردن آسکوربیک اسید برون‌زا، آثار مضر تنش مس کاهش و مقاومت گیاهان پیاز افزایش می‌یابد.