بررسی پراکنش و برخی ویژگی های زیستی گیاه مهاجم سنبل آبی در تالاب انزلی، استان گیلان

گیاه سنبل آبی (eichhornia crassipes ) بومی آمازون بوده و یکی از بدترین گونه های علف هرز جهان است که در سراسر دنیا پراکنده شده است. در سال 1391 در آببندان عینک مشاهده شد و پس از آن از برخی منابع آبهای طبیعی شمال کشور همچون تالاب انزلی گزارش گردید. در این مطالعه پراکنش سنبل آبی طی سال‌های 1394 تا 1397 درتالاب انزلی و برخی خصوصیات زیستی گیاه از قبیل هدر رفت آب، مقاومت در برابر شوری و تاثیر مواد مغذی در رشد اندام‌های مختلف آن مورد بررسی قرار گرفت. نتایج بررسی نشان داد که طی سال‌های مختلف 7 تا 84 نقطه از تالاب انزلی با وسعت تقریبی 100 تا 1000 متر مربع آلوده به سنبل آبی بودند. به‌خاطر زمستان سرد 1395 گستره گیاه در سال 1396 در حداقل میزان قرار داشت. دانه ها قدرت نامیه خود را حفظ کرده و دو سال بعد نمو ‌کردند. هدر رفت آب در حوضچه‌های دارای سنبل تا 2.5 برابر مناطق بدون رویش این گونه بود. گیاه سنبل آبی در تیمارهای شوری بالاتر از 5.2 گرم درلیتر از بین رفته در حالی‌که در آب با شوری 1 گرم در لیتر افزایش 33 درصدی برگ‌ها را نشان داد. نسبت زی‌توده خشک ریشه به کل گیاه در زیستگاههایی با نیتروژن کم بالاتر از 0.5 و در محیطهایی با نیتروژن بالا کمتر از 0.5 بوده است. ریسک حضور و رشد زیاد گیاه در اکثر مناطق استان گیلان وجود داشته، لذا پایش مستمر مناطق آلوده، آموزش مردم و مسئولان و انجام اقدامات پیشگیرانه برای کنترل گیاه ضروری می‌باشد.

Distribution survey and some biological aspects of Water Hyacinth in Anzali Wetland, Guilan province

Water Hyacinth, Eichhornia crassipes is one of the world’s worst weeds. It originates from Amazonia and be invader to other areas in the worldwide. It has recently been detected in several natural areas of northern part of Iran such as Anzali Wetland. Here, distribution of Water Hyacinth was studied in Anzali Wetland during 20152018. Also some biological characteristic including; evapotranspirative water losses, surveillance against salinity gradients and nutrient effect on biomass production of root and green parts were investigated. Water Hyacinth infestation was observed from 7 to 84 points of Anzali Wetland with 100 to 1000 m2 in different years. The distribution of Water Hyacinth was limited in summer of 2017 because of a prolonged temperatures below freezing winter. The seed was germinated in study area after two years. The water losses were estimated up to 2.5 times more from Water Hyacinth compared to open water. While the mortality of Water Hyacinth was observed in salinities more than 5.2 g.l1, the leaves was increased in salinities lower than 1 g.l1. The biomass of root was more than biomass of green part in areas with lower nutrient while it was versus in regions with high nitrogen level. Water Hyacinth has a high risk threat in the most water bodies in northern Iran because of the favorite climate situation and high eutriphication level. A multidisciplinary approach should be designed in the fight against Water Hyacinth in Anzali Wetland that awareness raising among local communities and the stakeholders is the most important.