فرمول‌های اسم-صفت هنری در شاهنامۀ فردوسی میراثی از سروده‌های شفاهی در خداینامۀ پهلوی

یکی از ویژگیهای سروده های شفاهی اقوام آریایی- هند و اروپایی، کاربرد صفت های هنری در آثار حماسی و دینی آن هاست. با پژوهش در سنت های زندۀ نقالی یوگسلاوی و تطبیق نتایج به دست آمده با ویژگیهای ایلیاد و ادیسه پژوهشگران به این نتیجه رسیدند که این صفت ها همراه با نام شخصیت ها، فرمول هایی را شکل می دهند که هومر آن ها را از سنت شعری پیش از خود فرا گرفته بود و برای پر کردن وزن اشعار از آن ها استفاده میکرد. در یشیت های اوستا نیز کاربرد فرمول اسم -صفت هنری ، نشان از استفاده از این تکنیک در سروده های ایران باستان دارد؛ سروده هایی که پس از نگارش شیوه های ادبیِ سنتِ شفاهی، به همان شکل در آن ها حفظ شده است.