فعل در رمان جای خالی سلوچ و منشا آن

این جستار، به بررسی، توصیف و تحلیل ماهیت و کیفیت افعال در رمان جای خالی سلوچ و خاستگاه‌های زبانی آنها پرداخته است. از آن جا که در سبک نوشتار داستانی محمود دولت آبادی، یکی از دغدغه‌هایش به کارگیری زبانی غنی و سالم است، در جستجوی چنین زبانی، او از سرچشمه‌های زبان فارسی (معیار، محاوره، ادبی و کهن) و گویش (سبزواری و غیر آن) بهره بسیار برده است. این رویکرد به عنوان نمونه در یکی از معروف‌ترین رمان‌های وی، جای خالی سلوچ، به ویژه در پیدایش افعالی متنوع و متفاوت، آشکار می‌شود. این تنوع و تفاوت از این نظر برجستگی می‌یابد که در جنبه‌های معنایی و واژگانی و ساختار (صرفی و نحوی) افعال توجه خواننده را به خود جلب می‌کنند؛ چنان که برای خواننده مساله منشا این افعال پیش می‌آید. در این که پاره‌ای از این افعال منشا گویشی (سبزواری) و فارسی (معیار و ... ) دارند، شکی نیست؛ اما بخش عظیمی را باید از مشترکات گونه‌های زبان و گویش دانست.