تاثیر قارچ میکوریز واسید سالسیلیک بر شاخص های رشدی و فیزیولوژیک گیاه ریحان در شرایط تنش کم آبی

تنش کم آبی یکی از مهم ترین تنش های غیرزیستی است که رشد و عملکرد گیاهان را تحت تاثیر قرار می دهد. کاربرد قارچ های میکوریزی و هورمون های گیاهی تعدیل کننده از سازوکارهای بنیادی در جهت کنترل تنش کم آبی می-باشد. به این منظور یک آزمایش فاکتوریل به صورت گلدانی در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل سه سطح تنش کم آبی 100، 60 و 30 درصد رطوبت ظرفیت مزرعه ومایه زنی گیاه ریحان با دو گونه قارچ میکوریز glomus fasciculatum و glomus intraradices و عدم مایه زنی با قارچ میکوریز و محلول پاشی گیاهان با اسیدسالسیلیک در دو غلظت 100 و 200 میلی گرم در لیتر و شاهد (محلول پاشی با آب مقطر) در دو مرحله بعد از اعمال تنش بود. نتایج نشان داد با افزایش شدت تنش کم آبی صفات رویشی، محتوای نسبی آب، هدایت روزنه ای و جذب فسفر کاهش و تجمع پرولین برگ و جذب پتاسیم افزایش یافت و تنش کم آبی بر درصد کلونیزاسیون ریشه توسط قارچ های میکوریز آربوسکولار تاثیر معنی داری نداشت. مایه زنی با قارچ میکوریز و محلول پاشی با اسیدسالسیلیک شاخص های رشد رویشی و محتوای نسبی آب برگ را در شرایط تنش کم آبی افزایش داد. هدایت روزنه ای و جذب فسفر و پتاسیم در اثر مایه زنی با قارچ میکوریز افزایش یافت، بیشترین غلظت فسفر 446/0 و پتاسیم 14/3 درصد در گیاهان مایه زنی شده با قارچ g. fasciculatum بدست آمد. به طور کلی نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که مایه زنی با قارچ-های میکوریز آربوسکولار و کاربرد اسیدسالسیلیک می توانند نقش موثری در افزایش رشد و جذب عناصر غذایی گیاه ریحان در شرایط تنش کم آبی داشته باشند.