تاثیر کاربرد تلفیقی ورمی کمپوست و باکتریهای محرک رشد بر شاخص های رشد و جذب عناصر غذایی گیاهچه های کنجد (sesamumindicum l.)

مدیریت حاصل‌خیزی خاک از طریق استفاده از کودهای آلی و زیستی یکی از اجزای حیاتی کشاورزی پایدار می‌باشد. به منظور بررسی تاثیر کاربرد تلفیقی ورمی‌کمپوست و باکتری‌های محرک رشد بر شاخص‌های رشد و جذب عناصر غذایی گیاهچه های کنجد آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با چهار تکرار به اجرا درآمد. فاکتورهای مورد بررسی شامل ورمی‌کمپوست در چهار سطح (صفر (v0)، یک (v1)، دو (v2) و چهار (v3) درصد) و باکتری‌های محرک رشد در پنج سطح (بدون باکتری (b0)، تلقیح با جدایه ای از باکتری های گروه سودوموناس فلورسنت دارای توان حل فسفات‌های معدنی (b1)، تلقیح با جدایه های آزوسپیریلوم (b2) و ازتوباکتر (b2) با توان تثبیت نیتروژن، و تلقیح مخلوط سه باکتری (b4)) بودند. نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که اثرات اصلی ورمی‌کمپوست و باکتری‌های محرک رشد بر سطح برگ، قطر ساقه و شاخص کلروفیل اثر معنی‌داری در سطح یک درصد داشتند. همچنین کاربرد تلفیقی ورمی‌کمپوست و باکتری‌های محرک رشد به‌طورمعنی‌داری (در سطح یک درصد) باعث افزایش وزن خشک اندام هوایی، ارتفاع ساقه، تعداد برگ و جذب عناصر نیتروژن، فسفر، پتاسیم، آهن، منگنز، روی و مس در گیاهچه های کنجد شد. بیشترین وزن خشک اندام هوایی، تعداد برگ، مقدار نیتروژن، آهن، منگنز، مس و روی در تیمار کاربرد 4 درصد وزنی ورمی‌کمپوست به همراه باکتری آزوسپیریلوم به‌دست آمد. به‌طوری که کاربرد این تیمار وزن خشک اندام هوایی را از 148/0 به 49/3 گرم بر گلدان و مقدار نیتروژن اندام هوایی را از 96/1 به 8/96 میلی گرم بر گلدان افزایش داد. بیشترین جذب فسفر نیز در تیمار کاربرد 4 درصد وزنی ورمی‌کمپوست به همراه باکتری سودوموناس مشاهده گردید. کاربرد این تیمار جذب فسفر اندام هوایی را از 759/0 به 8/12 میلی گرم بر گلدان افزایش داد.