ارزﯾﺎﺑﯽ ﺗﺎﺛﯿر ﮔﺰﯾنه ﻫﺎی ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻃﺮاﺣﯽ در ﺗﺤﻠﯿﻞ ﺗﺮاوش و ﭘﺎﯾﺪاری ﺳﺪ ﮔﻠﻔﺮج

تراوش در سدهای خاکی یکی از مهمترین مسائلی است که عدم توجه به آن، منجر به ایجاد فرسایش و از بین رفتن پایداری شیروانیها میشود. به همین علت ضروری است با محاسبه مقدار دقیق دبی نشت از بدنه و پی سد و درنظر گرفتن مسائل فنی و اقتصادی، اقدام به جلوگیری از خطرات جانی و مالی محتمل شود. در این تحقیق تحلیل تراوش از بدنه و پایداری شیروانی های بالادست و پاییندست سد گلفرج برای حالت بعد از پایان عملیات ساخت، حالت تراوش پایدار، تخلیه سریع مخزن، زلزله mce ،obe با روشهای مختلف حالت حدی از قبیل اسپنسر، بیشاپ، جانبو و مورگنسترن- پرایس با استفاده از مدل geo-studio که مبتنی بر روش اجزاء محدود است مورد بررسی و مقایسه قرار گرفته است. نتایج نشان داد که دبی تراوش در مقطع عمیق بدون دیوار آببند 18.2 مترمکعب بر روز در واحد عرض بوده که در صورت استفاده از دیوار آببند یا پتوی بتنی در بالادست، میزان دبی تراوش بهترتیب در حدود 10%، 95% کاهش مییابد. نتایج حاصل از تحلیل پایداری شیروانی حاکی از پایداری شیروانی در تمامی حالتها و همگرایی روشهای حالت تعادل حدی است.