>
Fa   |   Ar   |   En
   ارزیابی و بهینه سازی الگوی کاربری اراضی ( مطالعه موردی:حوضه آبخیز گل رودبار، استان سمنان)  
   
نویسنده بازوبندی مهناز ,رحیمی محمد ,ملکیان آرش ,قره چلو سعید ,هاشمی علی اصغر
منبع دانش آب و خاك - 1395 - دوره : 26 - شماره : 2/1 - صفحه:73 -86
چکیده    بهینه سازی کاربری اراضی، یکی از راه کارهای مناسب برای حفاظت خاک است که به مدیران حوضه های آبخیز و تصمیم گیران این امکان را می دهد تا از بین گزینه های مختلف کاربری اراضی، بهترین تصمیم را اتخاذ کنند. هدف اصلی در انجام این تحقیق، تعیین سطح بهینه کاربری اراضی برای کاهش میزان فرسایش خاک و افزایش درآمد ساکنان حوضه آبخیز گل رودبار واقع در استان سمنان بود. برای این کار مدل برنامه ریزی خطی برای سه رویداد مختلف وضعیت کنونی کاربری ها و بدون اعمال مدیریت اراضی، وضعیت کنونی کاربری ها و اعمال مدیریت اراضی و وضعیت استاندارد کاربری ها، موردمطالعه قرار گرفت. نتایج نشان داد که در شرایط بهینه سطح اراضی باغی ٨٥/2٨ درصد، سطح اراضی مرتعی ١2/٧٤ درصد و سطح اراضی کشت آبی ٧٨/2٨٣ درصد افزایش می‌یابند. همچنین در صورت بهینه سازی کاربری اراضی در شرایط استاندارد کاربری ها، میزان فرسایش و سوددهی نسبت به شرایط قبل از بهینه سازی حوضه به ترتیب 2٨/١6 درصد کاهش و ٥٨/٩٤ درصد افزایش می یابد.
کلیدواژه برنامه ریزی خطی، سوددهی، فرسایش خاک، مدیریت کاربری اراضی، وضعیت استاندارد
آدرس دانشگاه سمنان, دانشکده کویرشناسی, ایران, دانشگاه سمنان, دانشکده کویرشناسی, ایران, دانشگاه تهران, دانشکده منابع طبیعی, ایران, دانشگاه سمنان, دانشکده کویرشناسی, ایران, مرکز تحقیقات منابع طبیعی استان سمنان, ایران
پست الکترونیکی hashemiaa12@gmail.com
 
   Evaluation and Optimization of Land Use Pattern (Case study: Golroudbar Watershed, Semnan Province)  
   
Authors Malekian A ,Bazoubandi M ,Rahimi M ,Gharechelou S ,Hashemi SAA
  
 
 

Copyright 2023
Islamic World Science Citation Center
All Rights Reserved