تحلیل روند متوسط درجه حرارت نیمه جنوبی ایران در چهار دهه اخیر

تغییر اقلیم و افزایش متوسط درجه حرارت هوا یکی از مسایل مهم زیست‌محیطی بشر به‌حساب می آید که در سال های اخیر مطالعات زیادی در مورد آن انجام‌شده است. در این مطالعه روند متوسط درجه حرارت هوای منطقه نیمه جنوبی ایران در مقیاس ماهانه و سالانه با استفاده از آزمون ناپارامتری من- کندال موردبررسی قرار گرفت. داده های مورداستفاده اطلاعات دمای 14 ایستگاه سینوپتیک، در دوره آماری 2010-1971 می باشند. به‌منظور تخمین شیب‌خط روند، از روش تخمین گر شیب سن استفاده شد. نتایج نشان داد که در مقیاس سالانه، یازده ایستگاه (79 درصد ایستگاه-های منتخب) از 14 ایستگاه موردبررسی، روند افزایشی معنی دار را تجربه کرده اند و فقط دو ایستگاه (بیرجند و چابهار) افزایش معنی دار در سری های درجه حرارت هوا نداشتند. ایستگاه شهرکرد روند کاهشی (غیر معنی‌دار) نشان داد. بیشترین نرخ افزایش دما در مقیاس سالانه مربوط به ایستگاه کرمان با شیب (°c/year) 061/0 بود. در مقیاس ماهانه، تعداد ماه ها با روند افزایشی 13 برابر تعداد ماه ها با روند کاهشی بود. به‌جز ایستگاه های بیرجند، چابهار و شهرکرد که تلفیقی از روند های مثبت و منفی را تجربه کرده بودند، سایر ایستگاه ها فقط روند افزایشی را نشان دادند. ماه های فوریه و نوامبر نیز به‌ترتیب بیشترین (تمامی ایستگاه ها) و کمترین (7 ایستگاه) تعداد ایستگاه با روند افزایشی معنی دار را داشته اند.