تاثیر استرپتومایسس ها بر کلنیزاسیون میکوریزی ریشه گیاه تره فرنگی و رشد آن

قارچ های میکوریز آربوسکولار (am) از دیرباز به عنوان همزیست ریشه اکثر گیاهان در بهبود رشد آنها در شرایط فقر غذایی و تنش های محیطی موثر شناخته شده است. شواهدی وجود دارد که حضور برخی میکروارگانیسم ها از جمله اکتینومیست ها یا برخی متابولیت های حاصل از آنها با افزایش سرعت و مقدار تندش اسپور قارچ های am و تولید هیف های بیشتر، تکثیر انبوه این قارچ ها را فراهم کرده و پتانسیل زادمایه آنها را افزایش داده اند. در یک آزمایس گلدانی گیاه تره فرنگی با قارچglomus intraradices و سه گونه استرپتوماسیس (streptomyces. sp, s. griseus and s. albogriseus) در یک خاک لوم شنی استریل تلقیح شدند. در زمان برداشت، کلنیزاسیون میکوریزی و فراوانی اندامهای قارچی(هیف و وزیکول) در ریشه، وزن تر و خشک ریشه و بخش هوایی و همچنین غلظت فسفر ریشه و بخش هوایی اندازه گیری شدند. . نتایج نشان داد که هر سه گونه streptomyces گذشته از این که باعث تحریک تشکیل همزیستی میکوریزی شدند، پتانسیل قارچ میکوریزی را در افزایش توانایی گیاه تره فرنگی در جذب فسفر و رشد ریشه و بخش هوایی به طور قابل توجهی افزایش دادند. هر سه گونه streptomyces نسبت به تیمار شاهد (بدون باکتری) باعث افزایش معنی دار درصد کلنیزاسیون میکوریزی ریشه گردیدند (01/0p < ). این افزایش در گونه streptomyces. sp، 01/63، در گونه s. albogriseus، 91/56 و در گونه s. griseus، 27/32 درصد بود. همچنین فراوانی اندام های قارچی در ریشه های میکوریزی تره فرنگی در تلقیح توام با هر سه گونه streptomyces به طور معنی داری افزایش یافت. تیمارهای باکتریایی streptomyces. sp، s. albogriseus و s. griseus به ترتیب 1/84، 6/78 و 67/71 درصد فراوانی هیف ریشه های میکوریزی را نسبت به تیمار شاهد (بدون باکتری) افزایش دادند. این افزایش در مورد فراوانی وزیکول به ترتیب 46/43، 33/41 و 96/29 درصد بود. تلقیح ریشه های میکوریزی تره فرنگی با هر سه گونه streptomyces، وزن تر و خشک ریشه و وزن خشک بخش هوایی و غلظت فسفر ریشه و بخش هوایی گیاه را به طور معنی داری افزایش دادند.