اثر قارچ های میکوریز آربوسکولار بر برخی خصوصیات فیزیکی و جذب عناصر در یک خاک درشت بافت زیر کشت گوجه فرنگی

قارچ های میکوریز آربوسکولار علاوه بر افزایش رشد گیاه از طریق جذب عناصر غذایی، با ترشح ماده گلیکوپروتیینی بنام گلومالین نقش بسزایی در بهبود ساختمان خاک و مقاومت خاکدانه ها دارند. در این تحقیق جهت بررسی تغییرات برخی خصوصیات فیزیکی و جذب عناصر در یک خاک لوم شنی زیر کشت گوجه فرنگی از دو گونه قارچ میکوریز آربوسکولار شامل گلوموس اینترارادیسز (gi)، گلوموس اتونیکاتوم (ge) و شاهد (بدون قارچ) تحت شرایط گلخانه ای و در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی در چهار تکرار استفاده گردید. نتایج نشان داد که قارچ-های gi و ge به ترتیب باعث افزایش معنی دار (01/0 > p) میانگین وزنی قطر خاکدانه ها (mwd) به میزان 4/193 و 8/288 درصد، منافذ مزو به میزان 7/49 و 9/25 و منافذ میکرو به میزان 5/5 و 6/19 درصد، رطوبت ظرفیت مزرعه ای (fc) به میزان 1/14 و 1/35 درصد، رطوبت نقطه پژمردگی دایم (pwp) به میزان 4/12 و 6/22 درصد، آب قابل استفاده (awc) به میزان 9/14 و 3/41 درصد و کاهش جرم مخصوص ظاهری (db) به میزان 1/4 و 8 درصد، منافذ ماکرو به میزان 2/10 و 1/14 درصد و هدایت هیدرولیکی اشباع (ks) به میزان 4/52 و 8/70 درصد نسبت به شاهد گردیدند. مقدار جذب فسفر در اثر همزیستی با قارچ های ge و gi نسبت به شاهد به ترتیب حدود 2/1089 و 8/600 درصد و مقدار جذب پتاسیم حدود 5/811 و 2/506 درصد در اندام هوایی گوجه فرنگی افزایش یافت. می توان نتیجه گرفت همزیستی میکوریزی به عنوان یک روش بیولوژیک و پایدار باعث ارتقای کیفیت فیزیکی و شیمیایی در خاک درشت بافت می گردد.