شبیه سازی روند توسعه زمانی ابعاد حفره آبشستگی اطراف آبشکن بالدار با استفاده ازبرنامه ریزی بیان ژنی

آبشکن ها سازه هایی هستند که معمولاً در حفاظت دیواره خارجی قوس ها و طرح های اصلاح مسیر رودخانه، بطور گسترده مورد استفاده قرار می گیرند. تغییرات زمانی ابعاد حفره آبشستگی آبشکن و تعیین عمق تعادل آبشستگی در طراحی و کاربرد این سازه اهمیت زیادی دارد. جهت پیش بینی توسعه زمانی عمق حفره آبشستگی روابط تجربی متعددی ارایه شده است. در دهه اخیر روش های هوش مصنوعی به خاطر قابلیت شبیه سازی فرایندهای پیچیده، در زمینه های مختلف مهندسی آب کاربرد زیادی پیدا کرده اند. برنامه ریزی بیان ژنی که جز الگوریتم های تکاملی محسوب می شود، قادر به بهینه سازی ساختار مدل و مولفه های آن می باشد. در این تحقیق توسعه زمانی ابعاد حفره آبشستگی در آبشکن ها با استفاده از برنامه ریزی بیان ژنی شبیه سازی شده و نتایج آن با داده های آزمایشگاهی مقایسه شده است. با در نظر گرفتن پارامترهای موثر در توسعه زمانی آبشستگی اطراف آبشکن با استفاده از تحلیل ابعادی، پارامترهای بی بعد به عنوان متغیر مستقل و پارامترهای به عنوان تابع در نظر گرفته شد. مقایسه نتایج ژنی نشان داد که برنامه ریزی بیان ژن، به خوبی روند توسعه زمانی عمق و ابعاد حفره آبشستگی را مدل سازی نموده است.