تاثیر کود‌های آلی، زیستی و شیمیایی بر عملکرد و کیفیت نخود

به منظور معرفی یک سیستم کود‌دهی و تغذیه پایدار در زراعت نخود، تاثیر کود‌های مختلف شامل کود سبز، کود دامی، کمپوست، کود‌های زیستی و منابع شیمیایی بر عملکرد و کیفیت نخود زراعی (cicer arietinum) رقم پیروز در یک آزمایش مزرعه‌ای در سال‌های 1386 و 1387 در شهرستان سنندج بررسی گردید. آزمایش به صورت کرت‌های دو بار خرد شده در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی در سه تکرار انجام شد. کشت کود سبز (g1) و عدم کشت آن (g2) به عنوان سطوح عامل اصلی و پنج روش تامین کود پایه شامل 20 تن کود دامی در هکتار (n1)، 10 تن کمپوست در هکتار (n2)، 75 کیلوگرم سوپر فسفات تریپل در هکتار (n3)، 5 تن کمپوست+10تن کود دامی در هکتار (n4) و 5 تن کمپوست+10 تن کود دامی+50 کیلوگرم سوپر فسفات تریپل در هکتار (n5) به عنوان عامل فرعی تعیین شدند. همچنین چهار ترکیب کود زیستی شامل باکتری باسیلوس لنتوس سویه p5 و سودوموناس پوتیدا سویه p13 (b1)، قارچ تریکودرما هارزیانوم سویه t39 (b2)، باکتری باسیلوس و سودوموناس + قارچ تریکودرما (b3) و تیمار شاهد بدون تلقیح با قارچ و باکتری (b4) به عنوان سطوح عامل فرعی فرعی در نظر گرفته شدند. نتایج نشان داد که کود سبز تعداد غلاف در بوته و تعداد غلاف بارور را در واحد سطح افزایش داد و بیشترین تعداد غلاف در واحد سطح از کاربرد توام کود زیستی (b3) و کود سبز حاصل شد. برهمکنش کود سبز با تیمار n5 بیشترین اجزای عملکرد دانه را موجب شد. همچنین کاربرد فسفر شیمیایی و باکتری‌های حل کننده فسفات به تنهایی تاثیری بر وزن صد دانه نخود نداشتند. با توجه به معنی‌دار شدن کلیه برهمکنش‌های دو جانبه و سه جانبه عوامل مورد بررسی تیمار g1n5b3 به عنوان تیمار برتر شناخته شد. افزایش معنی‌دار میزان نیتروژن، فسفر، پتاسیم، منیزیم و آهن در برگ‌ها و دانه در این تیمار، معرفی آن به عنوان تیمار برتر را توجیه می‌نماید. بیشترین پروتیین و نشاسته دانه نیز در تیمار n5 تولید گردید. همچنین این تیمار با کاهش فیبر خام و زمان پختن دانه و افزایش درصد قند بر کیفیت دانه نخود افزود.