تاثیر ژیومورفولوژی بر ویژ گی های فیزیکی، شیمیایی و مینرالوژیکی خاک های جنوب شهرستان اهر

برای حفظ اراضی و افزایش امکان بهره برداری از خاک، آگاهی از ویژه گی های مختلف خاک ها ضروری است. در این تحقیق ویژگی های فیزیکی، شیمیایی و مینرالوژیکی خاک‌های جنوب شهرستان اهر مطالعه و همچنین تاثیر ژیومورفولوژی بر ویژه گی‌های ذکر شده بررسی گردیده است. برای انجام این مطالعه، شش خاکرخ در لندفرم های پدیمنت (ناحیه بالادست) و دشت سیلابی (ناحیه پایین دست) حفر و خاک‌های تحت بررسی بر اساس کلید رده‌بندی 2006 رده‌بندی شدند. خاکرخ های واقع در پدیمنت در مقایسه با دشت سیلابی از تکامل بیشتری برخوردار هستند که بالا بودن درصد رس، مقدار نسبی رس کایولینیت و عمق سالوم موید این مطلب است. آهک در هر دو لندفرم عمدتاً از نوع خاکساختی است ولی آهک موروثی در خاکرخ های پدیمنت بیشتر از دشت سیلابی بوده و از بالا به پایین و با افزایش عمق نیز بر مقدار آنها افزوده می شود. یافته های فیزیکی و شیمیایی نشان داد که در لندفرم پدیمنت بر خلاف دشت سیلابی، میزان قابلیت هدایت الکتریکی از سطح خاکرخ به طرف عمق، کاهش یافته و در هر دو لندفرم ازسطح به عمق خاکرخ، مقادیر واکنش افزایش و کربن آلی کاهش می یابند. تغییرات ظرفیت تبادل کاتیونی و مقدار کربن آلی در افق های خاکرخ‌های دشت سیلابی در مقایسه با پدیمنت بیشتر بود. آنالیزهای مینرالوژیکی با xrd نشان داد که کانی‌های رس خاکرخ ها شامل: کلریت، مونت‌ موریلونیت، ایلیت، کایولینیت و کوارتز می باشد.