اثر آبیاری کامل و یک در میان جویچه ای بر عملکرد، اجزا عملکرد و کارآیی مصرف آب گوجه فرنگی (Super Strain B)

کم آبیاری یکی از راهکارهای بهینه سازی مصرف آب در اراضی فاریاب است که از طریق آبیاری نیمی از جویچه ها به طور ثابت یا متغیر قابل اجرا می باشد. برای ارزیابی عملکرد، اجزا عملکرد و کارآیی مصرف آب گوجه فرنگی در راستای کاهش مقدار آب مصرفی، آزمایشی در پردیس کشاورزی و منابع طبیعی کرج اجرا شد. این آزمایش در قالب طرح بلوک های کاملاً تصادفی برای سه تیمار آبیاری کامل، یک در میان متغیر و یک در میان ثابت جویچه ها در سه تکرار اجرا گردید. دور آبیاری براساس 5/0mad= با استفاده از دستگاه رطوبت سنج tdr محاسبه گردید. در انتهای فصل رشد صفاتی همچون عملکرد، ارتفاع گیاه، تعداد میوه، قطر میوه، طول ریشه و وزن خشک ریشه اندازه گیری شد. به طورکلی کم آبیاری در سطح احتمال 1 درصد بر عملکرد و اجزا عملکرد اثر معنی دار داشت. عملکرد در تیمارهای آبیاری یک در میان ثابت و آبیاری یک در میان متغیر در مقایسه با تیمار آبیاری کامل به ترتیب 16/10 و 55/35 درصد کاهش یافت. این مقادیر برای طول ریشه 54/15 و 32/31 درصد، برای وزن خشک ریشه 12 و 17/32 درصد، برای ارتفاع گیاه 37/14 و 9/37 درصد و برای تعداد میوه 74/14 و 52/34 درصد بود. کارآیی مصرف آب با آبیاری یک در میان ثابت و متغیر به ترتیب 8/1 و 3/1 برابر کارآیی مصرف آب با آبیاری کامل شد. نتایج نشان داد در شرایطی که زمین عامل محدودکننده تولید نباشد با کم آبیاری سطح زیر کشت را می توان به دو برابر افزایش داد و در نتیجه مقدار محصول با کم آبیاری را نسبت به آبیاری کامل بالا برد. در این راستا، آبیاری یک در میان ثابت نسبت به آبیاری یک در میان متغیر از نظر اقتصادی مقرون به صرفه تر خواهد بود، چرا که کارآیی مصرف آب را می تواند تا 8/1 برابر بهبود بخشد.