بازنگری شبکه زهکشی رواناب سطحی با استفاده از شبیه سازی و کاربرد حوضچه های تاخیری(مطالعه موردی: حوضه آبریز اقبال شرقی، مشهد)

امروزه همراه با پیشرفت جوامع و توسعه حریم شهرها، سطوح غیرقابل نفوذ آنها افزایش یافته و موجب افزایش ارتفاع و حجم رواناب شده است. لذا کنترل سیلاب در مناطق شهری همواره دغدغه طراحان و مدیران بوده است. در این تحقیق، عملکرد سیستم زهکشی رواناب سطحی حوضه آبریز اقبال شرقی واقع درجنوب و جنوب شرق شهر مشهد با مساحتی حدود 71 کیلومتر مربع ارزیابی گردید. برای تخمین مولفه های فیزیکی زیرحوضه‏ها، هیدرولیکی مجاری و انجام محاسباتی مانند میانگین وزنی، تهیه نقشه های کاربری و زیرحوضه بندی از سیستم اطلاعات جغرافیایی (gis) استفاده شد. به دلیل پیچیدگی های موجود در زمینه شبیه سازی رواناب شهری، جهت انجام محاسبات بارش-رواناب و ارزیابی عملکرد شبکه، مدل mike swmm مورد استفاده قرار گرفت. در ادامه با توجه به وضعیت توپوگرافی، کانال-های سیلابی و بازدیدهای میدانی، سه مکان مناسب جهت احداث حوضچه های کنترل سیلاب شناسایی گردید. ارزیابی عملکرد شبکه نشان داد 6 مجرا دچار اشکال بوده و دبی شبیه سازی بیشتر از دبی طراحی است. با توجه به حضور حوضچه های کنترل سیلاب، شبیه سازی مجدد نشان داد که این حوضچه ها قادرند دبی اوج سیلاب را بین 8 تا 100% کاهش داده و 35/12 مترمکعب در ساعت آب را نفوذ دهند.