مطالعه آزمایشگاهی آبشستگی اطراف گروه پایه کج مستقر بر گروه شمع

در تحقیق حاضر تغییرات عمق آبشستگی اطراف گروه پایه کج مستقر بر گروه شمع در شرایط مختلف تراز کارگذاری و ضخامت سرشمع، آرایش و قطر شمع‌ها، به‌صورت آزمایشگاهی بررسی شد. گروه پایه‌ مورد بررسی متشکل از دو پایه کج مستطیلی بود که با زاویه 28 درجه بر روی سر شمع نصب گردید. آزمایش ها روی گروه شمع ها با قطر های نسبی (نسبت قطر شمع به قطر پایه ) 0.6 و 0.9، در آرایش 2×2 و 3×2 و برای دو ضخامت نسبی سر شمع ( )، 0.9 و 1.4 و نیز ترازهای نسبی مختلف کارگذاری سر شمع ( )، 1.5، 1، 0.5، صفر و در حالت مدفون 0.7 و 1.2 انجام شد. مقایسه نتایج بیشینه عمق آبشستگی نشان داد که با تغییر آرایش شمع‌ها از 2×2 به 3×2 به‌طور متوسط مقدار بیشینه عمق آبشستگی در قطرهای نسبی شمع 0.6 و 0.9 به‌ترتیب 50 و 60 درصد افزایش می‌یابد. در شرایط کارگذاری سرشمع‌ها هم‌تراز بستر و مدفون، تغییر آرایش و قطر شمع‌ها، تاثیر محسوسی بر بیشینه عمق آبشستگی نداشت. بررسی نتایج مربوط به ضخامت سرشمع حاکی از آن‌است‌که برای ترازهای نسبی کارگذاری سر شمع بالای بستر، با افزایش ضخامت نسبی سرشمع از 0.9 به 1.4، مقدار بیشینه عمق آبشستگی برای هندسه و قطرهای مختلف شمع، به‌طور متوسط 20 درصد افزایش می‌یابد. هم‌چنین با افزایش قطر شمع‌ها از 0.6 به 0.9 در ترازهای نسبی کارگذاری سرشمع بالای بستر، مقدار بیشینه عمق آبشستگی در آرایش‌های شمع 2×2 و 3×2، به‌طور متوسط 5 و 10 درصد افزایش یافت.