بررسی اثر آبشکن و سرریزهای مستغرق واقع در قوس بر الگوی جریان و رسوب با استفاده از مدل عددی Mike 3 Flow Model Fm

سرریزهای مستغرق سازه های مهم چند منظوره در کنترل فرسایش هستند که برای کنترل فرسایش، احیاء آبراهه ها و بهبود زیستگاه آبزیان استفاده می شوند. هدف اصلی این تحقیق بررسی تاثیر ارتفاع سرریزهای مستغرق واقع در قوس آبراهه بر الگوی جریان و کارایی آن ها در کنترل فرسایش و رسوب گذاری با استفاده از مدل mike 3 flow model fmمی باشد. متغیرهای مورد بررسی در تحقیق حاضر شامل سه دبی 120، 150 و 180 لیتر بر ثانیه، سه نسبت ارتفاع سازه به عمق آب برابر با 0.3، 0.7 (سرریز مستغرق) و 1.2 (آبشکن) بود. نسبت طول سرریزها (3 برابر عرض سطح آب) و همین طور شیب تاج سرریزها (شیب تخت) و زاویه سرریزها (60 درجه) در طی آزمایش ها ثابت بودند. مقایسه نتایج نشان داد که درصد خطای محاسبه بیشینه عمق آبشستگی در دماغه سازه ها بین شبیه سازی عددی و نتایج آزمایشگاهی در حدود 7.6 درصد می باشد. بنابراین تطابق خوبی بین نتایج مدل و آزمایشگاهی وجود دارد. علاوه بر آن نتایج نشان داد که سرریزهای مستغرق نسبت به آبشکن تاثیر بیشتری در کاهش سرعت جریان و کاهش آبشستگی در طول قوس خارجی و کاهش رسوب گذاری در طول قوس داخلی دارند و این اثر با افزایش ارتفاع سرریز بهبود می یابد. به طور متوسط مقدار سرعت در قوس خارجی در سرریزهای با ارتفاع y0.3، y0.7 و y1.2 به ترتیب 81، 85 و 70 درصد کاهش یافت. به طور کلی نتایج تحقیق حاضر نشان داد که سرریزهای  با ارتفاع y0.7 بیشترین تاثیر را در حفاظت قوس خارجی داشتند.