مقایسه برخی روابط تجربی برآورد تبخیر- تعرق مرجع برای دشت تبریز با استفاده از لایسیمتر و ارائه مدلی برای تعیین آن از روی داده‌های هواشناسی

تبخیر- تعرق گیاهان درکل به دو روش اندازه گیری مستقیم و یا برآورد غیرمستقیم از روی داده های هواشناسی تعیین می شود. تعیین مستقیم تبخیر-تعرق گیاهان پرهزینه و وقت‌گیر است، لذا روش‌هائی تعیین شده‌اند که بتوان با استفاده از آنها نیاز آبی محصولات را با دقت قابل قبولی تعیین نمود. در این مطالعه تبخیر تعرق مرجع توسط فرمول بیلان آبی خاک با استفاده از لایسیمتر برای دوره‌های 10 روزه و ماهانه در دشت تبریز تعیین گردیده و با نتایج به دست آمده از برخی روابط تجربی مقایسه شد. نتایج نشان داد که مقدار تبخیر-تعرق مرجع (eto) سالانه در طول 9 ماه به طور متوسط برابر 1226.9 میلی‌متر می‌باشد. در این مدت متوسط تبخیر از تشت کلاس a (ep)، برابر 1947.3 میلی‌متر بود. مقایسه تبخیر-تعرق اندازه‌گیری شده توسط لایسیمتر با آنچه توسط روابط مختلف تجربی بدست آمده نشان داد که روش تشت تبخیر کلاس a (0.99=r^2 ) و روش هارگریوز به ترتیب بیش‌ترین و کمترین همبستگی را با مقادیر اندازه گیری شده توسط لایسیمتر دارند. با این وجود نزدیکترین روش به لایسیمتر از نظر شاخص‌های مورد بررسی، روش پنمن مانتیث بود. در کل بهترین روش برای برآورد تبخیر تعرق مرجع در دشت تبریز روش پنمن- مانتیث شناخته شد. همچنین بهترین رابطه رگرسیونی برای تعیین تبخیر تعرق مرجع از روی داده های هواشناسی ارائه گردید.