مقایسه الگوی استقرار فیلتر ژئوتکستایل در آبگیرهای زیر سطحی با رایزرهای قائم از نظر کنترل رسوبات ورودی

یکی از مسائل استفاده از آبگیرهای زیر سطحی، کنترل رسوب ورودی است که به‌طورمعمول برای رفع آن ازسیستم فیلتراسیون استفاده می‌شود. یکی از روش‌های کنترل رسوب در این نوع آبگیر‌ها استفاده از فیلترهای ژئوتکستایل است. در این تحقیق با استفاده از آزمایشات در فلوم آزمایشگاهی به ارتفاع 1.2 متر، عرض 0.5 متر و طول 5 متر مستقر در آزمایشگاه مکانیک خاک دانشگاه شهرکرد، امکان‌سنجی استفاده از ژئوتکستایل در آبگیرهای زیر سطحی با رایزرهای عمودی به منظور تصفیه فیزیکی آب در چند چیدمان ژئوتکستایل مورد بررسی قرار گرفته است و با بکارگیری تحلیل ابعادی، پارامترهای موثر بر دبی خروجی مشخص و راندمان فیلتر از دیدگاه جلوگیری از ورود رسوبات در هر چیدمان به دست آمد. نتایج این تحقیق نشان داد مطبق بودن یا لوله‌ای بودن نحوه چیدمان ژئوتکستایل تاثیر معنی‌دار در دبی جریان از آبگیر ندارد. همچنین نتایج نشان داد قابلیت فیلتر رسوبات در لوله‌های آبگیر عمودی، برای ژئوتکستایل لوله‌ای بین 60 تا 70 درصد و در ژئوتکستایل مطبق بین 80 تا 90 درصد می‌باشد. این نشان می دهد ژئوتکستایل مطبق نسبت به حالت لوله‌ای، 36.3 درصد راندمان بهتری برای کنترل رسوب دارد.