کارآئی مدل‌های پهنه‌بندی اکولوژیکی–زراعی و واگنینگن در برآورد پتانسیل تولید اراضی

امروزه به دلیل افزایش جمعیت و تخریب اراضی کشاورزی، نیاز به استفاده بهینه و مدیریت پایدار اراضی کاملاً ضروری است، بر این اساس ارزیابی تناسب اراضی و تخمین پتانسیل تولید از مهم ترین فرآیندها محسوب می گردد. هدف از این پژوهش مقایسه مدل های واگنینگن و پهنه بندی اکولوژیکیزراعی در برآوردتولید گرماییحرارتی به عنوان یکی از پارامترهای اصلی در محاسبه پتانسیل تولید به روش فائو برای گندم آبی می باشد. جهت نیل به این اهداف، ویژگی های مرفولوژیکی، فیزیکی و شیمیایی 10 واحد از اراضی منطقه خواجه با وسعت 1100 هکتار واقع در استان آذربایجان شرقی انتخاب گردید. خاک های این منطقه دارای رژیم رطوبتی اریدیک هم مرز با زریک و رژیم حرارتی مزیک بوده و بر اساس کلید رده بندی آمریکایی 2014 در رده اریدی سول ها رده بندی شدند. مقادیر ضریب تبیین محاسبه شده بین تولید برآورد شده و تولید واقعی در روش های aezو واگنینگن به ترتیب 74/0و 72/0 برآورد گردید. برای بررسی صحت مدل های استفاده شده از شاخص نسبت خطای متوسط هندسی (gmer) استفاده شد که این مقدار برای مدل های aez و واگنینگن به ترتیب 2.28 و 1.02 می باشد. همچنین نتایج تطابق نقشه های حاصل از روش های انتخابی با تولید مشاهده شده موید این مطلب است که تطابق در روش  aez(55.2 درصد) بیشتر از روش واگنینگن (12.8) می باشد. در نهایتا می توان گفت روش aez با توجه به دقت، صحت، تطابق بیشتر نقشه حاصل با تولید واقعی و محاسبات کمتر به عنوان مدل کارا پیشنهاد می گردد.