تاثیر کروم (vi) و ورمی‌‌کمپوست بر برخی از شاخص‌های میکروبی و اکوفیزیولوژیک خاک

در این مطالعه اثر فلز سنگین کروم بر برخی شاخص‌های میکروبی و اکوفیزیولوژیکی خاک در حضور ورمی کمپوست و در قالب طرح کاملا تصادفی بررسی شد. این آزمایش در پنج سطح کروم ( 0، 100، 200، 300 و 400 میلی گرم کروم بر کیلوگرم خاک از نمک دی کرومات پتاسیم) و در هفت دوره انکوباسیون ( 5، 30، 60، 90، 100، 110، 120 روز ) در سه تکرار اجرا گردید و به‌منظور کاهش اثرات مخرب آلاینده در خاک، در روز‌90 ام به همه تیمارها ورمی کمپوست اضافه شد.در انتهای هر دوره فعالیت آنزیم دهیدروژناز، تنفس پایه و کربن بیومس میکروبی به عنوان شاخص‌های میکروبی و همچنین نسبت میکروبی و متابولیک به عنوان شاخص های اکوفیزیولوژیک اندازه‌گیری شدند. نتایج نشان دادند که با افزایش غلظت کروم در خاک شاخص‌های میکروبی خاک تا روز نود کاهش یافتند. آنزیم دهیدروژناز در غلظت 100 میلی گرم کروم در خاک، 100 درصد کاهش را پس از نود روز انکوباسیون نشان داد و پس از آن افزایش یافت  و در غلظت‌های کمتر از 100 میلی گرم کروم کاربرد ورمی‌کمپوست تاثیر سوء آلاینده را جبران نمود. سهم متابولیک در غلظتmg cr kg 300 بعد از افزودن ماده آلی از5.43 در روز 90 ام به 0.164در روز 100 ام رسید و همین کاهش با روند شدید‌تر در تیمارmg cr kg 400 نیز اتفاق افتاد. . نسبت میکروبی با افزایش ماده آلی در خاک، در تیمار شاهد 56 درصد و در بالاترین غلطت کروم در خاک، 44 درصد افزایش را نشان داد. بر اساس یافته‌های این پژوهش در غلظت‌های بیش از 100 میلی گرم کروم در خاک پیامدهای منفی فلز بر شاخص‌های میکروبی خاک نمایان شد و کاربرد ورمی کمپوست در بهبود این شاخص‌ها در حضور آلاینده موثر بود.